“รู้สึกอย่างไรที่นักศึกษาชายเจาะหู ใส่ตุ้มหู

“รู้สึกอย่างไรที่นักศึกษาชายเจาะหู ใส่ตุ้มหู และพิธีกรหรือผู้บรรยายนุ่งกางเกงยีนทำหน้าที่ บางทีก็ออกโทรทัศน์ บางทีก็ขึ้นเวที”

...My Girlfriend

ตอบ...

สังคมไทยอาจขัดเขินกับเรื่องเหล่านี้ ตามประสาสังคมที่มีเรื่องถือสาเยอะมาก แต่สังคมต่างประเทศหลายแห่งไม่ได้ถือสา เหมือนคนที่สักเต็มแขน หรือไว้หนวดเครารุงรังที่บางแห่งก็มองว่าไม่เหมาะสม

ผมเองไม่แอนตี้เรื่องพวกนี้แต่ไม่แนะนำให้ทำ เคยแนะนักศึกษาชายว่าอะไรที่เราทำให้คนประทับใจ ไม่ทำให้คนพบเห็นสะดุด หรือมองในแง่ไม่เหมาะสมเป็นอันดีทั้งนั้น จึงอย่าใส่ตุ้มหูไปสมัครงาน หรือไปสอบสัมภาษณ์

ส่วนการนุ่งยีนนั้น เราถือว่ายีนเป็นเครื่องแต่งกายลำลอง เป็นของเล่น ไม่สุภาพ ดูลำลองเกินไป ถ้าออกสนามลุยโคลนสมบุกสมบันอาจไม่เป็นไร แต่ออกโทรทัศน์หรือขึ้นเวที ที่ต้องการความจริงจังเป็นการเป็นงาน จะดูไม่ให้เกียรติคนฟัง เหมือนคนใส่เสื้อยืดคอกลม ใส่เสื้อแขนยาวพับแขน ใส่กางเกงขาสั้นออกรายการโทรทัศน์ ที่เป็นการเป็นงานก็จะดูแปลก ๆ

ฝรั่งเคยถามว่า ทำไมผู้หญิงเข้าวัดพระแก้วถ้าใส่กางเกงต้องผลัดผ้าเป็นนุ่งโสร่ง กางเกงไม่สุภาพตรงไหน แล้วโสร่งสุภาพกว่ากางเกงอย่างไร ก็ต้องอธิบายเรื่องประเพณี ศาสนา และความคิดแบบไทยให้ฟัง แต่ถ้าเมื่อไรชินแล้วก็ไม่เป็นไร

เวลานี้สถานที่ราชการหลายแห่ง ก็ให้คนทำงานที่เป็นหญิงสวมกางเกงไปทำงานได้แล้ว สมัยก่อนผมทำงานอยู่ที่ทำเนียบรัฐบาล เขาไม่ให้นักข่าวหญิงสวมกางเกงเข้าไปสัมภาษณ์ผู้คนในนั้น เวลานี้ยอมแล้ว นายกฯ ยิ่งลักษณ์ ก็เคยแต่งไปทำงาน.

จันทร์สนุกศุกร์สนาน/ดร.วิษณุ เครืองาม
เดลินิวส์ออนไลน์, 9 พฤษภาคม 2557