ปุจฉา - ทราบมาว่าความเชื่อทางพุทธ มองว่าการฆ่าคนเป็นบาป การฆ่าตัวตายก็บาปมาก เลยอยากทราบว่า คนที่ป่วยเป็นผักทำอะไรไม่ได้แล้วไม่มีทางหาย กลายเป็นภาระให้คนในครอบครัว รู้สึกอยากตายแล้วญาติปล่อยให้ตาย (อาจจะโดยการถอดสายช่วยหายใจ) จะบาปในฐานะฆ่าคนมั๊ยคะ
หรือก่อนที่จะป่วย ผู้นั้นเคยแจ้งความจำนงค์ว่า ถ้าอยู่ในสภาพนั้น ให้ปล่อยให้ตายได้ แล้วญาติปล่อยให้ตาย จะบาปรึป่าวคะ
อีกกรณี คือการการุณยฆาต คือผู้ป่วยเป็นคนร้องขอให้ปล่อยให้ผู้ป่วยตายเสีย คนที่ยินยอมทำตามนั้นด้วยความสงสารจะถือว่าฆ่าคนมั๊ยคะ
พระไพศาล วิสาโล วิสัชนา - การปล่อยให้ผู้ป่วยตาย โดยไม่ได้ช่วยเหลืออะไรเลย หรือด้วยการกระทำบางอย่าง เช่น ถอดสายช่วยหายใจ หากมีเจตนาที่จะให้เขาตาย ย่อมถือเป็นบาป ผิดศีลข้อที่ ๑ คือปาณาติบาต
ส่วนกรณีที่ผู้ป่วย ซึ่งอยู่ในระยะสุดท้าย ไม่สามารถเยียวยาให้หายหรือดีขึ้นได้ หากปฏิเสธการยื้อชีวิต เพราะประสงค์จะตายอย่างสงบ หรือตายอย่างธรรมชาติอีกทั้งเห็นว่าการพยายามยื้อชีวิต จะทำให้มีความทุกข์มากขึ้น หรือคุณภาพชีวิตแย่ลงย่อมไม่ถือว่าเป็นการฆ่าตัวตาย หากแต่เป็นการยอมรับความตายที่กำลังจะมาถึงหากญาติยอมทำตามความประสงค์ของผู้ป่วย ไม่ถือว่าเป็นการทำปาณาติบาต เพราะไม่ได้มีเจตนาที่จะให้เขาตาย หรือยินดีที่เขาตาย แต่เป็นการช่วยให้ผู้ป่วยจากไปอย่างสงบ
การที่ผู้ป่วยขอร้องให้ปล่อยเขาตาย หากผู้ป่วยอยู่ในระยะสุดท้ายแล้ว ไม่ถือว่าเป็นการุณยฆาต หรือการฆ่าตัวตาย แต่ถ้าผู้ป่วยขอให้ญาติทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อให้เขาตายเร็วขึ้น ซึ่งไม่ใช่การตายอย่างธรรมชาติ อย่างนี้เข้าข่ายฆ่าตัวตาย ส่วนผู้ที่มีส่วนช่วยเหลือผู้ป่วยในการทำให้เขาตายเร็วขึ้นในกรณีดังกล่าว ก็ถือว่ามีส่วนในการทำปาณาติบาตด้วย
อย่างไรก็ตาม ควรเข้าใจว่า การฆ่าตัวตายไม่ใช่บาปหนักในพุทธศาสนา บาปหนักในพุทธศาสนา หรืออนันตริยกรรมฝ่ายอกุศล ได้แก่ การฆ่าพ่อ ฆ่าแม่ ฆ่าพระอรหันต์ ทำร้ายพระพุทธเจ้า และทำสงฆ์ให้แตกแยก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น