ปุจฉา - “การสนองตัณหาย่อมต้องเบียดเบียนตนเองหรือเบียดเบียนผู้อื่นหรือเบียดเบียนทั้งสองฝ่าย” การกล่าวนี้สมควรด้วยปัญญาไหมครับท่านพระอาจารย์
จิตผมมุ่งไปทางนิพานแต่ผมคงถึงนิพานได้ยากลำบากถ้ายังครองเรือน แต่ครั้นจะบวชก็กลัวลูกเมียจะลำบากเพราะขาดผู้นำ ผมควรจะปฏิบัติตนอย่างไรดีเพื่อบรรลุธรรมดับอวิชชาให้หมดสิ้นโดยเร็วในชาตินี้เลยครับ
พระไพศาล วิสาโล วิสัชนา - การสนองตัณหาจะเกิดโทษหรือไม่ ขึ้นอยู่ว่า มีตัณหาในอะไร มากหรือน้อย และใช้วิธีสนองตัณหาอย่างไร เช่น อยากกินของอร่อย แล้วสนองความอยากด้วยการซื้อจากร้านหรือทำกินเอง อย่างนี้ไม่เป็นการเบียดเบียนตนหรือผู้อื่น แต่ถ้าไปขโมยของนั้นมา อย่างนี้นอกจากเบียดเบียนผู้อื่นแล้ว ยังเบียดเบียนตน คือ ทำให้ตนเดือดเนื้อร้อนใจ อาจถูกตำรวจจับ อีกทั้งยังเกิดวิบากอื่น ๆ ตามมาอีก อันที่จริงตัณหาหากเกิดกับใครและเมื่อใด ก็ทำให้จิตใจเป็นทุกข์ ถ้าตัณหามาก ก็ทุกข์มากตามไปด้วย จะมองว่าความทุกข์ที่เกิดขึ้นนี้เป็นการเบียดเบียนตนก็ได้ ดังนั้นจึงไม่ควรให้ตัณหาครองใจ ด้วยการมีสติรู้ทัน หรือด้วยการใช้ธรรมที่ตรงข้าม เช่น ความสันโดษ รู้จักพอ
อันที่จริงถ้าใช้ตัณหาให้เป็นก็เกิดประโยชน์ได้ เช่น มีเรื่องเล่าว่า พระพุทธเจ้าเคยพาพระอนุชาคือพระนันทะจาริกไปในเทวโลก ครั้นพระนันทะเห็นเทพธิดาก็อยากได้ จึงยอมประพฤติพรหมจรรย์ ตั้งใจเจริญภาวนาตามคำแนะนำของพระพุทธองค์ ไม่คิดสึกหาลาเพศไปหาคู่รัก แต่ภายหลังก็วางใจได้ถูก สามารถปฏิบัติธรรมจนบรรลุอรหัตผลในที่สุด หรือลูกชายของอนาถบิณฑิกเศรษฐีที่ยอมไปฟังธรรมจากพระพุทธองค์ เพราะอยากได้เงินค่าจ้างจากพ่อ ในที่สุดก็บรรลุธรรมเป็นพระโสดาบัน
สำหรับคำถามข้อสุดท้ายของคุณ ในเมื่อคุณยังมีภาระดูแลครอบครัว ก็ควรทำหน้าที่นี้ให้เต็มที่ โดยรักษาใจให้เป็นสุขไปพร้อมกัน ขณะเดียวกันก็หมั่นเจริญภาวนาทั้งในระหว่างทำงาน ( เช่น ทำงานอย่างมีสติ) และในเวลาว่าง พึงตระหนักว่าในสมัยพุทธกาลมีคฤหัสถ์มากมายที่บรรลุธรรมขั้นสูงทั้ง ๆ ที่ยังครองเรือนอยู่
อีกประการหนึ่งที่พึงตระหนักก็คือ อย่าให้ความอยากบรรลุธรรมนั้นกลายเป็นอุปสรรคต่อการปฏิบัติธรรมในเพศคฤหัสถ์ หรือทำให้เกิดความเร่าร้อนใจจนเป็นทุกข์ในระหว่างที่ครองเรือน เมื่อจะปฏิบัติธรรม ก็ควรวางความอยากทั้งหมดลงไป น้อมใจอยู่กับปัจจุบัน อย่าชะเง้อมองหาผลซึ่งยังไม่เกิด หรือหมกมุ่นกับจุดหมายที่อยู่ข้างหน้า จนละเลยปัจจุบันไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น