โลกนี้บาดเจ็บเสมอ
บางครั้ง บาดแผล ก็อยู่ไกลห่างออกไป
บางครั้ง บาดแผล ก็อยู่ใกล้เข้ามา
เมื่อไหร่เราเป็นผู้พลาดพลั้ง
สร้างบาดแผลให้เกิดขึ้น
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด
ขอให้เราคือผู้ขอโทษ
เมื่อไหร่ใครป็นผู้พลาดพลั้ง
สร้างบาดแผลให้เกิดขึ้น
ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด
ขอให้เราเป็นผู้ให้อภัย
แม้มันจะยาก
ก็ขอให้เราตั้งความปรารถนาไว้เถิด
เมื่อเราเผลอพ่นพิษร้าย
ขอเรากลับมาเป็นอากาศสดชื่น
ทุกครั้งที่เผลอพ่นพิษร้าย
ขอเรากลับมาเป็นอากาศสดชื่น
ให้โลกได้หายใจเถิด
อย่าร้องไห้เลย
สายน้ำไหลท่วมมามากพอแล้ว
จันลอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น