แยกบาป แยกบุญ แยกกรรม

Posted on May 22, 2013

พ่อค้าวานิช ค้าขายซึ่งชีวิต นั่นคือขายปลาเผา หอยแครงลวก ลวกหอยทั้งเป็น สดๆ ใหม่ๆ ให้ลูกค้าได้กินของดีๆ

บาปนั้นแน่นอน ขายของกิน ขายชีวิต ผิดศีลข้อ1 ปาณาฯ

ตัดบาปออกไปก่อน เอาเรื่องกรรมก่อน กรรมคือการกระทำ เอากรรมดีก่อน

กรรมดีของเขาคือ ใช้ของสดมาทำให้ลูกค้ากิน ผลดี หรือ ผลของกรรมดีนั้นคือลูกค้าชอบ ซื้อสัตย์กับลูกค้า

กรรมไม่ดีคือ การเอาสัตว์โลก มาฆ่าให้ตายโดยการลวกน้ำร้อนทั้งเป็น

นี่มันเป็นบาปนะนี่!!!

ถ้าอย่างนั้น บริบทของสังคมกับบริบทของศาสนา มันแย้งกัน

แล้วทำไมทำบุญใส่บาตรต้องใส่แต่ของดีๆ ให้พระฉันแต่สิ่งดีๆ เราก็ฆ่ามันเพื่อเอาบุญ เพื่อถวาย

กรรมที่พ่อค้าทำไว้มันมีผลของมันอยู่แล้ว แต่เรื่องบาปกับบุญนี่มันเหนือความคาดหมายมันคงอยู่ที่จะคิดเอา

ถ้าบุญคือ “ชื่อของความสุข”

พ่อค้าคนนั้นคงมีความสุขมาก กับกำไร แล้ววาจาของลูกค้าที่บอกมาว่า “หอยสด ปลาสด อร่อยมาก” แล้วก็ให้เงินมา เป็นค่าตอบแทน

ได้เงิน ได้คำชม ได้ความสุข

นี่มันคือบุญหรือเปล่า?