การนั่งสมาธิ พอนิ่งไปทีหนึ่งคือพอจิตเราเป็นหนึ่งแล้ว เวลาที่เราจะทำอะไรที่ผิดพลาดที่อาจจะเกิดจากแรงกรรม มันจะมีตัวสติทำให้เรายั้งคิด ยั้งทำ ถ้าเกิดว่าเราเป็นผู้ที่มีสติอยู่ตลอดเวลา เราก็ไม่โกง ไม่ทำให้เราชั่วใช่ไหม แต่ถ้าเราไม่มีสติยั้งคิด ความโลภหรืออำนาจมันก็จะเข้ามาครอบงำ แล้วคนที่มีอำนาจก็มักจะใช้อำนาจไปในทางที่ผิด เขาถึงได้ให้พวกเรามีสติไว้ไม่ว่าจะเป็นคนระดับไหน คือพอมีสติปุ๊ป ไม่ว่อะไรจะเกิดขึ้น เราจะไม่ทำผิดในเรื่องของศีลธรรม กุศลมันถึงได้มาก ถามว่าการนั่งสมาธิทำไมถึงอุทิศบุญให้กับบิดา มารดาได้อย่างรวดเร็ว ที่เป็นอย่างนั้นเพราะจิตมันเป็นสมาธิ
พระพุทธเจ้าตรัสรู้แล้ว อยากจะให้คนอื่นรู้ตาม ในความที่ท่านได้มา ท่านก็ไปบอกต่อกับปัญจวัคคีย์ทั้ง ๕ องค์อันมีอัญญาโกณฑัญญะ วัปปะ ภัททิยะ มหานามะและอัสสชิ แต่ด้วยฐานของสมาธิของแต่ละองค์นั้นยังไม่ได้เท่ากัน เมื่อจบพระธรรมเทศนา ธรรมจักษุคือ ดวงตาเห็นธรรมเกิดขึ้นแต่โกณฑัญญะว่า "สิ่งที่สิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นทั้งหมดมีความดับไปเป็นธรรมดา" พอฟังแล้วเข้าใจในธรรม อัญญาโกณฑัญญะสำเร็จเป็นพระอรหันต์เลย
ทีนี้แรงของการปฎิบัติก็คือ การที่เรานั่งหายใจ แล้วเราดูความไม่เที่ยงของร่างกายทำให้เราเหมือนกับได้มรณานุสติอยู่ทุกวัน พอเราได้มรณานุสติอยู่ทุกวัน บุญที่เราทำมาทั้งหมดเลย บุญที่เราทำมาหากินกับอาชีพอย่างสุจริต บุญที่เราเคยช่วยเหลือผู้อื่นช่วยเหลือให้ทานสัตว์ไว้ เราอาจจะทำบุญร่วมสร้างโบสถ์ สร้างวิหาร สร้างพระพุทธรูป หรือว่าเคยให้ทานด้วยการเคยช่วยเหลือคนอื่น หรืออาจจะมีโอกาสได้รับพระกลางทางไปส่งในที่ๆ ท่านจะต้องไป บุญจากที่เราอาสาด้วยจิตที่บริสุทธิ มันจะส่งผลมาปรากฎตอนที่เรานั่ง บุญจะมารวมกันในตอนที่เรานั่งสมาธิ เราจะอธิษฐานได้ไม่มีประมาณ จะให้ใคร เขาก็ได้รับ
ถ้าพ่อแม่เสียชีวิตไปแล้ว คนที่จะทำบุญให้ได้มากที่สุดคือลูก เพราะว่าเป็นเลือดเนื้อ ถ้าเป็นลูกชายได้บวชได้เรียนพ่อแม่ได้เกาะชายผ้าเหลืองแน่ แต่ถ้าเป็นลูกผู้หญิงมานั่งปฎิบัติธรรม จะรู้เลยว่า อาการที่ก่อนพ่อแม่จะสิ้นใจเป็นอย่างไร เขาจะมาให้เห็นในขณะที่เรานั่ง อย่างเช่น เขาเป็นโรคปอดตาย พอนั่งเจริญกรรมฐาน จิตวิญญาณก็ยังเป็นโรคปอดอยู่อย่างนั้น เขาก็จะมาเสียบที่กายเรา แล้วก็ไอเหมือนกัน ให้เรามีสัญญารู้ได้หมายจำเลยว่า นี่แม่นะ ที่เป็นโรคปอดตาย
ตัวปัญญามันคือตัวรู้ ซึ่งจะบอกเราเลยว่าอาการเวทนาที่เกิดขึ้นเนี่ย คือแม่ที่เป็นโรคปอดตาย พอเราเจอสภาวะธรรมที่เรียกว่าเวทนา ตัวปัญญามันเกิดแล้ว เราแผ่เมตตาให้เขาได้ ว่าด้วยบุญนี้ขอให้แม่ไปสุคติ จากจิตวิญญาณที่เร่ร่อนอยู่ที่ใดก็แล้วแต่ ขอให้จิตวิญญาณเหล่านั้นที่เคยเป็นแม่เราเป็นพ่อเราจงเป็นหนึ่งแล้วไปสู่สุคติ นั่นคือความกตัญญูที่ลูกทำได้
จากหนังสือ ติวเข้มก่อนสิ้นลม
โดย ดร. แม่ชีทศพร เทวาพิทักษ์ธรรม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น