หนังสือเล่มนี้คือปรัชญาชีวิ ตของคาลิล ยิบราน ซึ่งถอดความโดยศาสตราจารย์ระพี ภาวิไล
คำสอนส่วนหนึ่งที่อ่านแล้ว ก็คิดว่าอยากนำมาฝากไว้ให้เป็ นคติเตือนใจแก่ทั้งผู้ที่คิดๆว่ าจะมีคู่หรือผู้ที่มีคู่อยู่แล้ วเป็นตัวเป็นตน ก็มีดังนี้ครับ...
การแต่งงาน การอยู่ร่วมกัน
เธอทั้งสองเกิดมาด้วยกัน และเธอทั้งสองก็จะอยู่ด้วยกันเธอจะอยู่ด้วยกัน แม้เมื่อปีกขาวของความตายปั ดกวาดวันคืนของเธอให้กระจั ดกระจายไป
ถูกแล้ว เธอจะอยู่ด้วยกัน แม้ในความทรงจำของพระเจ้า
แต่..ขอให้มีช่องว่างในการอยู่ ด้วยกันของเธอทั้งสอง
และขอให้กระแสลมแห่งสวรรค์ โบกโบยไปมาระหว่างเธอ
จงรักกันและกัน แต่อย่าสร้างพยายามสร้างพันธะข้ อแม้แห่งความรัก
ขอให้ความรักนั้นเป็นเสมือนห้ วงสมุทรอันเคลื่อนไำหว อยู่ระหว่างฝั่งแห่งวิ ญญานของเธอทั้งสอง
จงเติมถ้วยน้ำของกันและกัน แต่จงอย่าดื่มจากถ้วยเดียวกัน
จงให้ขนมปังแก่กันและกัน แต่จงอย่ากัดกินจากก้อนเดียวกัน
จงร้องและเริงรำด้วยกันและจงมี ความบันเทิงด้วยกัน แต่...
จงให้แต่ละคนได้มีโอกาสอยู่อย่ างโดดเดี่ยว
ดังเช่นสายพิณนั้นเป็นตัวอย่าง. .. ทุกสายต่างอยู่โดดเดี่ยวกัน
แต่ว่า...
ยามที่ดีดมันแล้ว มันจะให้เสียงสั่นสะเทือนด้ วยทำนองดนตรีเดียวกัน
จงยืนอยู่ด้วยกัน แต่ว่าอย่ายืนใกล้กันนัก
เพราะว่าเสาของวิหารที่ยิ่งใหญ่ นั้น ก็ยืนอยู่ห่างกันจึงจะรับน้ำหนั กของมหาวิหารนั้นได้
อีกทั้งต้นโพธิ์ ต้นไทร ก็ไม่อาจเติบโตภายใต้ใต้ร่ มเงาของกันและกันได้
หวังเป็นที่สุดว่าคำสอนนี้จะช่ วยให้ทุกคู่ชีวิตอยู่ด้วยกันยื ดยาว แคล้วคลาดจากอุปสรรคของชีวิ ตสมรสทั้งปวงนะครับ
ผมขอกราบขอบพระคุณท่านอาจารย์ ศาสตราจารย์ระพี ภาวิไล มาณ.ที่นี้ด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น