หนังสือเล่มนี้คือปรัชญาชีวิตของคาลิล ยิบราน ซึ่งถอดความโดยศาสตราจารย์ระพี ภาวิไล
คำสอนส่วนหนึ่งที่อ่านแล้ว ก็คิดว่าอยากนำมาฝากไว้ให้เป็นคติเตือนใจแก่ทั้งผู้ที่คิดๆว่าจะมีคู่หรือผู้ที่มีคู่อยู่แล้วเป็น ตัวเป็นตน ก็มีดังนี้ครับ...
การแต่งงาน การอยู่ร่วมกัน
เธอทั้งสองเกิดมาด้วยกัน และเธอทั้งสองก็จะอยู่ด้วยกันเธอจะอยู่ด้วยกัน แม้เมื่อปีกขาวของความตายปัดกวาดวันคืนของเธอให้กระจัดกระจายไป
ถูกแล้ว เธอจะอยู่ด้วยกัน แม้ในความทรงจำของพระเจ้า
แต่..ขอให้มีช่องว่างในการอยู่ด้วยกันของเธอทั้งสอง
และขอให้กระแสลมแห่งสวรรค์โบกโบยไปมาระหว่างเธอ
จงรักกันและกัน แต่อย่าสร้างพยายามสร้างพันธะข้อแม้แห่งความรัก
ขอให้ความรักนั้นเป็นเสมือนห้วงสมุทรอันเคลื่อนไำหว อยู่ระหว่างฝั่งแห่งวิญญานของเธอทั้งสอง
จงเติมถ้วยน้ำของกันและกัน แต่จงอย่าดื่มจากถ้วยเดียวกัน
จงให้ขนมปังแก่กันและกัน แต่จงอย่ากัดกินจากก้อนเดียวกัน
จงร้องและเริงรำด้วยกันและจงมีความบันเทิงด้วยกัน แต่...
จงให้แต่ละคนได้มีโอกาสอยู่อย่างโดดเดี่ยว
ดังเช่นสายพิณนั้นเป็นตัวอย่าง... ทุกสายต่างอยู่โดดเดี่ยวกัน
แต่ว่า...
ยามที่ดีดมันแล้ว มันจะให้เสียงสั่นสะเทือนด้วยทำนองดนตรีเดียวกัน
จงยืนอยู่ด้วยกัน แต่ว่าอย่ายืนใกล้กันนัก
เพราะว่าเสาของวิหารที่ยิ่งใหญ่นั้น ก็ยืนอยู่ห่างกันจึงจะรับน้ำหนักของมหาวิหารนั้นได้
อีกทั้งต้นโพธิ์ ต้นไทร ก็ไม่อาจเติบโตภายใต้ใต้ร่มเงาของกันและกันได้
หวังเป็นที่สุดว่าคำสอนนี้จะช่วยให้ทุกคู่ชีวิตอยู่ด้วยกันยืดยาว แคล้วคลาดจากอุปสรรคของชีวิตสมรสทั้งปวงนะครับ
ผมขอกราบขอบพระคุณท่านอาจารย์ศาสตราจารย์ระพี ภาวิไล มาณ.ที่นี้ด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น