++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันเสาร์ที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

เด็กกำพร้าไทย : กรณีเคอิโงะ...

เด็กกำพร้าไทย : กรณีเคอิโงะ...
โดย ASTVผู้จัดการออนไลน์


บทความโดย... เฉลิมพล พลมุข

จาก ข่าวที่ปรากฏในสื่อมวลชนทุกแขนงนำเสนอชีวิตจริงของเด็กคนหนึ่งที่เรียนใน
ระดับประถมศึกษาชื่อ ด.ช.เคอิโงะ หรือเคโงะ ซาโต อายุ 9 ขวบ นักเรียนชั้น
ป. 4 โรงเรียนอนุบาลเมือง (ท่าหลวงสงเคราะห์) อ.เมือง จ.พิจิตร
ที่มีมารดาเสียชีวิตด้วยโรคร้าย พ่อชื่อนายคัทซูมิ ซาโต
ชาวญี่ปุ่นที่มิได้มารับผิดชอบลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น
โดยอาศัยอยู่กับป้าที่มีอาชีพขายไก่ย่างมีฐานะยากจน...

ด.ช.เคอิโงะ ซาโต วัย 9 ขวบ
เด็กชายเคอิโงะ
พยายามหารายได้ช่วยป้าโดยการนำอาหารปลาออกเร่ขายให้กับนักท่องเที่ยวที่เดิน
ทางไปกราบไหว้หลวงพ่อเพชร วัดท่าหลวง อ.เมือง พิจิตร หากใคร
ได้เห็นภาพของเด็กชายเคอิโงะ ในการตามหาพ่อบังเกิดเกล้า
จะเห็นได้ว่าเด็กเล็กคนหนึ่งที่มีความคิดว่า
ทำอย่างไรตนเองจึงจะได้พบพ่อของตนเองโดยการนำภาพถ่ายรูปของพ่อที่แม่ได้ให้
ไว้ก่อนแม่จะเสียชีวิต
เพื่อบอกกับนักท่องเที่ยวว่าได้พบเห็นพ่อของตนที่มีรูปลักษณะในรูปถ่ายหรือ
ไม่...

สภาพจิตใจของเคอิโงะ บางตอนถึงกับบอกกับคนทั่ว ๆ
ไปว่าตอนนี้คิดถึงแม่มาก
เมื่อก่อนตอนที่แม่ยังมีชีวิตเคยอยู่ด้วยกันจำได้ว่าตอนนั้นแม่ไม่มีเงิน
ครอบครัวลำบากมาก อดมื้อกินมื้อ
ตอนนี้ตนพอจะมีเงินบ้างแล้วเพราะได้รับความช่วยเหลือจากผู้ใจบุญ
ทำให้คิดถึงแม่มาก บางคืนนอนร้องไห้คนเดียว
และยังมีความหวังเต็มเปี่ยมว่าวันหนึ่งจะได้พบพ่อ...

เรื่อง ดังกล่าวทราบถึงสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ
พระองค์ท่านได้มอบให้รองราชเลขานุการในพระองค์
ติดตามหาทางช่วยเหลือเพื่อหาทางได้พบพ่อบังเกิดเกล้าและช่วยเหลือคุณภาพ
ชีวิตในวัยเรียน...

หลังจากนั้นไม่นานก็มีหน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้องพร้อมทั้งบุคคล
ต่าง ๆ ให้ความสนใจในการช่วยเหลือในเรื่องต่าง ๆ ต่อเด็กชายเคอิโงะ...

ผู้เขียนและผู้อ่านหลายท่านคงจะได้ติดตาม
ได้เห็นและรับรู้ถึงคุณภาพของเด็กไทยทุกวันนี้ว่าเป็นเช่นไร รัฐบาล
หน่วยงานราชการ องค์กรต่าง ๆ
ได้ทำงานเพื่อคุณภาพของเด็กไทยอย่างจริงจริงใช่หรือไม่...

จำนวนประชากรของเด็ก ๆ และเยาวชนไทยมากกว่า 20 ล้านคน
เขาเหล่านั้นต้องการครอบครัวที่ดี อบอุ่น
ต้องการความรักของพ่อแม่และญาติพี่น้อง เด็ก ๆ ต้องการการเล่าเรียนที่ดี
ไม่ต้องเดือดร้อนในปัญหาปากท้อง มีข้าวกินครบทุกมื้อ
อุปกรณ์การเรียนไม่เดือดร้อน ผู้เขียนเห็นว่า วันหนึ่งเด็ก ๆ
เหล่านี้ต้องเติบโตไปเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพของประเทศชาติบ้านเมืองเขาเหล่า
นั้นมีชีวิตอยู่ในปัจจุบันด้วยสภาพเช่นไร...

เด็กชายเคอิโงะ เป็นหนึ่งในกรณีเด็กไทยที่ประสบปัญหาดังกล่าว
ผู้เขียนเห็นว่ายังมีเด็ก ๆ
อีกเป็นจำนวนมากที่มีความทุกข์ทั้งร่างกายและจิตใจ ปัญหาครอบครัว ชุมชน
สิ่งแวดล้อม การศึกษา ที่สังคมมิได้รับรู้ สื่อมวลชนมิได้นำเสนอ
เขาเหล่านั้นมีคุณภาพชีวิตเป็นอยู่เช่นไร เคอิโงะอาจจะเป็นเด็กที่โชคดี
ที่มีนิสัยดี เรียนเก่ง มีมิตรไมตรีต่อเพื่อน เป็นที่ภูมิใจของคุณครู
ขณะเรียนป. 3 ได้เกรด 3 กว่า ๆ ทุกเทอม...

ผู้เขียนเห็นว่าคุณภาพของเด็กไทยวันนี้จะเป็นเช่นไรก็ขึ้นอยู่กับ
ผู้ใหญ่ในบ้านเมืองนี้จะออกแบบ กำหนดชะตาชีวิตเขาไปทางไหน
อยากให้เขาเป็นเช่นไร มีคุณภาพอย่างไร...

1. รัฐบาล : ผู้เขียนเห็นว่ารัฐบาลนี้และรัฐบาลที่ผ่าน ๆ
มาเล็งเห็นถึงคุณภาพของเด็ก ๆ
น้อยเกินไปเริ่มตั้งแต่นโยบายของรัฐบาลที่ไม่ค่อยมีความชัดเจน เด่นชัด
บางรัฐบาลกำหนดนโยบายดูเสมือนกับเป็นการหาเสียงเพื่อให้ได้คะแนนเสียงของตน
แต่มิได้คำนึงถึงสิ่งที่ต้องปฏิบัติให้เป็นรูปธรรม
บางนโยบายและบางโครงการฯ ดูกว้างและหลวมเปิดช่องให้มีการทุจริตคอรัปชั่น
มีเรื่องขึ้นโรงขึ้นศาลต่อนักการเมืองไทยเป็นระยะ ๆ

นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นายกรัฐมนตรี
ได้กล่าวในพิธีการเปิดประชุมและปาฐกถาพิเศษเรื่อง
ทิศทางและนโยบายของรัฐบาลต่อการปฏิรูปการศึกษารอบสองว่า
การปฏิรูปการศึกษาควรมีการกระจายโอกาสทางการศึกษาอย่างทั่วถึง
การมีส่วนร่วมทางการศึกษาและพัฒนากระบวนการเรียนรู้ให้สอดคล้องกับการ
เปลี่ยนแปลงของโลกและท้ายสุด
การปฏิรูปการศึกษายังคงเป็นปัญหาที่ยิ่งใหญ่พอกับรัฐธรรมนูญ...

ผู้เขียนเห็นว่านโยบายเรียนฟรี 15 ปีของรัฐบาล
ตั้งแต่อนุบาลไปถึงมัธยมศึกษาตอนปลายต้องใช้งบประมาณถึง 18,000 ล้านบาท
สำหรับกรณีเคอิโงะความฝันของตนเองในการศึกษาเล่าเรียนจะเป็นจริงหรือไม่
ใครเป็นผู้ให้คำตอบ...

2. ระบบราชการ :
รัฐบาลมีความพยายามที่จะให้มีการปฏิรูประบบราชการโดยเฉพาะกระทรวงศึกษาธิการ
ที่มีภารกิจหน้าที่ในการบริหารการศึกษาของเด็กและเยาวชนไทย
บรรยากาศของนักเรียน ครู โรงเรียนที่ผ่านมาพบสารพัดปัญหาในโรงเรียน อาทิ
โรงเรียนขาดทั้งอัตรากำลังครูที่มีคุณภาพของคุณครู
ขาดงบประมาณในการบริหารจัดการ
ครูขาดทั้งขวัญและกำลังใจในการดำรงชีพให้อยู่รอดท่ามกลางยุคบริโภคนิยม
วัตถุนิยม...

ผู้เขียนรับรู้และเห็นภาพของโรงเรียนในระดับของ สพฐ. หลาย ๆ
โรงเรียนในขณะนี้รอการยุบรวมของครู นักเรียนและโรงเรียน
คุณครูหลายคนเป็นหนี้สินล้นพ้นตัว ครอบครัวของครูแตกแยก แตกร้าว
นักเรียนมีคุณภาพการเรียนต่ำกว่าเกณฑ์ในหลาย ๆ วิชา
นักเรียนมัธยมปลายบางคนอ่านไม่ออก เขียนไม่ได้...

ผู้เขียนเห็นด้วยที่จะให้องค์การบริหารส่วนท้องถิ่น
ได้มีส่วนร่วมในการบริหารการศึกษาให้มีคุณภาพที่ดีไปสู่ชุมชน
ขณะเดียวกันอีกภาพหนึ่งไม่ควรมองข้ามก็คือ
ผู้บริหารส่วนท้องถิ่นมีความรู้
ความเข้าใจในบริบทของการศึกษาดีหรือไม่...

นับว่าเป็นพระเมตตาอย่างสูงสุดของพ่อหลวงของเรานั่นก็คือในหลวงฯ
ที่พระองค์ท่านได้ให้มีการสร้างโรงเรียนด้อยโอกาสทางการศึกษาของเด็ก ๆ
จำนวนมาก อาทิ โรงเรียนราชประชานุเคราะห์มีเป็นจำนวนมากมาย
กระจัดกระจายอยู่ทั่วประเทศ โรงเรียนเหล่านี้ให้โอกาสแก่เด็ก ๆ
ทั้งยากจนและไม่มีโอกาสแม้กระทั่งอาหารประทังชีวิตของตนเอง...

3. พระศาสนา : ผู้เขียนเห็นว่าเมืองไทยเป็นเมืองที่น่าอยู่
คนไทยส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ คนไทยใจดีมีเมตตา ในขณะนี้มีเด็ก ๆ
ส่วนหนึ่งไม่สามารถเข้าไปศึกษาเล่าเรียนในโรงเรียนรัฐบาล เอกชนได้
แต่เมืองไทยยังมีสถาบันที่ให้โอกาสแก่เด็ก ๆ ได้แก่
โรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา ที่กระจายอยู่ทั่วประเทศเช่นกัน
เด็ก ๆ เหล่านั้นถูกกล่อมเกลาให้อยู่ในศีลในธรรม รู้จักผิด รู้จักถูก
เมื่อมีความรู้ในระดับสามัญศึกษาแล้วยังมีโอกาสได้เล่าเรียนถึงระดับปริญญา
บัตร
ผู้บริหารของประเทศชาติบ้านเมืองในขณะนี้หลาย ๆ
คนผ่านการศึกษาจากระบบของคณะสงฆ์ ที่เปิดโอกาสให้มีคุณภาพชีวิตที่ดี
ผู้เขียนเห็นว่า เคอิโงะ
ยังอาศัยร่มใบบุญของพระศาสนาทำให้มีวิถีชีวิตอยู่รอด
โดยการขายอาหารปลาในวัดท่าหลวง
ซึ่งมีนักท่องเที่ยวไปกราบไหว้บูชาเพื่อขอพร...

ผู้เขียนเห็นว่า ท่ามกลางวิกฤติของการเมือง สังคม เศรษฐกิจ
และนานาปัญหา ระบบการศึกษาในพระศาสนาเป็นทางเลือกหนึ่งของเด็ก ๆ
และเยาวชน หากเขาเหล่านั้นได้ซึมซับคุณธรรม จริยธรรม
รู้จักรับผิดชอบชั่วดี รู้ว่าอะไรผิด อะไรถูก อะไรควรทำและไม่ควรทำ
เมืองไทยคงจะมีความสงบร่มเย็น มีสันติภาพเกิดขึ้นเป็นอย่างมาก

4. ครอบครัว : เป็นสถาบันแรกของเด็ก ๆ ที่สามารถมอบทั้งความรัก
ความเข้าใจ ความอบอุ่นมั่นคงในชีวิตให้แก่เด็กและเยาวชน
ความจริงอย่างหนึ่งของสังคมไทยในขณะก็คือ
มีครอบครัวไทยและครอบครัวลูกครึ่งจำนวนมากที่เป็นครอบครัวแตกแยก
พ่อกับแม่ไปคนละทิศทาง ปล่อยให้ลูกต้องได้รับชะตากรรมกับสิ่งต่าง ๆ
มีเด็กเป็นจำนวนมากขาดความอบอุ่นในครอบครัวหันไปสู่ยาเสพติด ติดเพื่อน
ติดเกมส์ เป็นยุวอาชญากรรม สถานรับแรกเด็กที่กระทำความผิด
ทัณฑสถานต้องรับเด็กที่กระทำความผิดมีจำนวนมากขื้นในแต่ละปี

เป็นที่รับรู้กันโดยทั่ว ๆ ไปแล้วว่า
เด็กเยาวชนยุคนี้หลายคนมีพฤติกรรมเสี่ยงรอบด้าน โชคดีที่น้องเคอิโงะ
ใฝ่ดีไม่ตกไปในอบายมุข ตั้งใจเรียน
ไม่สร้างความลำบากใจให้กับญาติพี่น้องและทางโรงเรียน
ในช่วงที่นางทิพย์มณฑา ซาโต ผู้เป็นแม่ป่วยหนักก่อนเสียชีวิตเมื่อวันที่
3 เมษายน ที่ผ่านมา
ผู้เป็นแม่มักจะกอดลูกและพร่ำเพ้อถึงพ่อชาวญี่ปุ่นให้ฟัง
และบอกว่าพ่อจะต้องกลับมาหาลูก จะต้องมาที่วัดท่าหลวง
ซึ่งเป็นที่สาบานรักระหว่างแม่กับพ่อ ที่แม่บอกให้ไปรอที่วัดก็เพราะว่า
เวลาแม่กับพ่อพบกันก็จะพากันไปนั่นเล่นที่วัดท่าหลวง
ก่อนที่แม่จะตายเคอิโงะได้เฝ้าปรนนิบัติแม่ คอยป้อนข้าวป้อนน้ำ
เช็ดสิ่งขับถ่าย ให้กำลังใจแม่จนกระทั่งแม่เสียชีวิต...

ผู้เขียนได้มีโอกาสทำงานด้านการกุศล โดยเฉพาะเกี่ยวกับเด็ก ๆ
กำพร้า บางคนพ่อแม่เสียชีวิตด้วยโรคเอดส์ ด้วยอุบัติเหตุ ไร้ญาติดูแล
ปู่ย่าตายายจำนวนมากไม่มีกำลังที่จะให้การศึกษาและดูแลเด็ก ๆ
เหล่านั้นให้มีคุณภาพได้ เด็กและเยาวชนหลาย ๆ คนใฝ่ดี ตั้งใจเรียนหนังสือ
นิสัยดีโอบอ้อมอารีต่อผู้อื่น บำเพ็ญประโยชน์สาธารณะ
ผู้เขียนได้แต่คิดว่า วันหนึ่งเขาเหล่านั้นต้องเป็นที่พึ่งให้แก่ตนเองได้
เป็นที่พึ่งให้กับประเทศชาติบ้านเมืองได้...

เมือง ไทยเป็นเมืองแห่งความโชคดีในหลายประการ
สิ่งหนึ่งก็คือองค์พ่อหลวง แม่หลวง
ซึ่งเป็นที่พึ่งอย่างประเสริฐสุดของคนไทยและเด็ก ๆ ยามใดที่เด็ก ๆ
ได้รับความลำบาก เดือดร้อน
พระองค์ท่านเสมือนน้ำทิพย์ชโลมจิตใจให้พ้นจากความทุกข์ยากลำบาก
ผู้เขียนได้มีโอกาสดูโฆษณาชุดหนึ่งที่เด็ก ๆ
กราบไหว้ปฏิทินที่มีพระองค์ท่านที่ติดฝาผนัง
ภาพดังกล่าวเป็นจริงสัมผัสได้ในชีวิตปัจจุบัน...

ผู้เขียนไม่ค่อยสบายใจเท่าใดนักหากข้าราชการระดับหัวหน้างานของ
จังหวัดพิจิตรจะต้องถูกโยกย้ายเพราะปัญหาของน้องเคอิโงะ
อย่างไรก็ตามปัญหาต่าง ๆ ย่อมต้องมีการแก้ปัญหาที่ถูกจุด ถูกที่ถูกทาง
หากปัญหาดังกล่าวถูกแก้ไปในทิศทางของการเมือง
ข้าราชการประจำที่ต้องทำงานสนองการเมือง
คงไม่มีข้าราชการคนใดมีจิตใจที่จะรับใช้ประเทศชาติบ้านเมืองได้ตลอดไป...

น้อง เคอิโงะ
ถือเป็นเป็นกรณีตัวอย่างหนึ่งของเด็กลูกครึ่งไทยคนหนึ่ง
ที่ถูกสังคมเปิดเผยออกมาให้ได้รับรู้รับทราบเรื่องราวของชีวิต
แต่ยังมีเด็ก ๆ อีกเป็นจำนวนมากที่มีปัญหาใกล้เคียงกัน
บางคนอาจจะมากกว่าแต่เขาเหล่านั้นไม่มีโอกาสบอกต่อสังคม
ใครและหน่วยงานใดจะให้โอกาสเขาเหล่านั้นบ้าง...

ผู้ เขียนได้แต่หวังว่า วันหนึ่งคงจะมีผู้ใหญ่ที่ใจดี
มีเมตตาต่อเด็ก ๆ มีเงินทอง ที่ดิน ทรัพย์สมบัติเหลือกินเหลือใช้
เสียสละจุนเจือเพื่อเด็ก ๆ จะได้มีคุณภาพชีวิตที่ดี มีการเรียนที่ดี
มีงานทำที่ดี ครอบครัวที่ดี
ในที่สุดก็สามารถนำพาประเทศชาติบ้านเมืองไปในทิศทางที่ดี ๆ ความสุขสงบ
รอยยิ้มของคนไทยให้กลับมาโดยเร็วพลันสมกับเมืองไทยเป็นสยามเมืองยิ้มตลอดกาล
นาน...

http://www.manager.co.th/QOL/ViewNews.aspx?NewsID=9520000056631

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น