ตลอดเวลาฉันกับพ่อเป็นไม้เบื่อไม้เมากันตลอดเวลา พูดจากันดีๆไม่ค่อยจะได้
ความที่ฉันเป็นลูกคนเดียวทุกคนในบ้านเอาอกเอาใจสารพัด
ฉันเป็นคนนิสัยเสียเอาแต่ใจตัวเองคนนึงเลยก็ว่าได้
ต้นปี49 ฉันตัดสินใจแต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่งที่รู้จักกัน เพียงไม่กี่เดือน
ท่ามกลางความคัดค้านของญาติผู้ใหญ่ ท่ามกลางความเจ็บปวดของพ่อแม่
เพราะขณะนั้นฉันอายุแค่18
ถึงพ่อจะเจ็บปวดขนาดไหนที่ลูกสาวคนเดียวต้องออกจากมหาลัยแล้วแต่งงาน
แต่พ่อก็ยอมเพราะเป็นความสุขของลูก
สังคมที่บ้านฉัน เป็นสังคมต่างจังหวัดที่ค่อนข้างแคบ
ไปไหนมาไหนก็เป็นคนรู้จักกัน พ่อฉันเป็นคนมีหน้ามีตาในสังคมคนนึงก็ว่าได้
ฉันและสามี มีปัญหาระหองระแหงกันมาตลอด(ไม่ใ่ช่เรื่องชู้สาว)
ฉันไม่โทษใครที่ชีวิตคู่ของเรามีปัญหา เพราะเราคงไม่ศึกษากันให้ดีก่อนทั้งคู่
สามีอายุมากกว่าฉัน 17 ปี
ตอนนี้ฉันและสามีแยกทางกัน ท่ามกลางความเจ็บปวดของพ่อแม่อีกเช่นกัน
ฉันเพิ่งรู้ความจริงว่า พ่อของฉัน โทรไปขอร้องฝ่ายชายให้กลับมาเป็นครอบครัว
ให้เราทั้งสองให้อภัยซึ่งกันและกัน โดยให้เหตุผลว่า
จะให้พ่อทำอย่างไรก็ได้ จะให้พ่อไปรับก็ได้ ขอแค่กลับมาอยู่กับน้อง
สิ่งที่พ่อทำ พ่อยอมเสียศักดิ์ศรีอ้อนวอนคนที่ทำให้ลูกของพ่อเจ็บ
ความรักของพ่อ ที่คอยดูแลฉันมาห่างๆตลอด แต่ฉันไม่เคยรู้
พ่อคงเจ็บปวดไม่แพ้ฉัน
แต่ความเป็นพ่อทำให้พ่อทำทุกอย่างเพียงเพราะอยากเห็นฉันมีความสุข
เมื่อคืนวาน อดีตสามีของฉันติดต่อมาหาฉันบอกว่า
ขอร้องอย่าติดต่อไปอีกเลย ให้ต่างคนต่างอยู่ให้จากกันด้วยดี
ฉันไปกราบขอโทษพ่อ และขอร้องพ่อว่า อย่าทำอะไรแบบนี้อีกเลย
พ่อของฉันที่ต้องอยู่ในสังคม ต้องคอยตอบคำถามใครๆถึงการหย่าร้าง
ความเจ็บปวดของพ่อ ฉันจะทดแทนได้อย่างไร
กลับบ้าน ต้องเห็นสภาพฉัน ออกไปข้างนอกต้องคอยตอบคำถามใครๆ
พ่อจ๋าลูกคนนี้ไม่เคยทำอะไรให้พ่อภูมิใจได้เลย
ลูกสัญญาลูกจะเข้มแข็งจะทำตัวให้มีค่า ไม่ให้พ่อได้อายใครอีกแล้ว
จากคุณ : หญิง -
http://www.pantip.com/cafe/siam/topic/F7896976/F7896976.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น