เหม่อมองฟ้า หาดาว บนพราวฟ้า
ก็รู้ว่า ฟ้าเก่า หาดาวไม่
เคยต่อสู้ กลางป่าเขา ลำเนาไพร
ตาต่อตา ใจต่อใจ ปืนต่อปืน
จึงหันหลัง สั่งป่า ลาเพื่อนมิตร
บอกลา พันธกิจ ด้วยขมขื่น
เส้นทาง สายศรัทธา ที่กล้ายืน
จำต้องคืน ทางฟ้า ค้นหาดาว
เป็นเหมือนนก อกหัก ขอพักรบ
เป็นนักตี มือตบ ผู้เหน็บหนาว
ได้ไออุ่น กลางผู้กล้า ค้นหาดาว
เมื่อถึงคราว ประชาชน ประชาภิวัฒน์
“แม้ว่าคุณ กับผม มิใช่ญาติ
หากอธรรม ปล้นชาติ กล้ายืนหยัด
แยกถูกผิด ชั่ว-ดี อย่างชี้ชัด
ยิ่งกว่าญาติ ชิดใกล้ สหายกัน”
ด้วยศรัทธา นักสู้ เช กูวารา
จึงแอ่นอก อาสา อย่างไม่พรั่น
จะถึงเลือด ถึงตา ฟันต่อฟัน
ยืนอยู่ด่าน หน้าป้อง ผองพันธมิตร
การเมืองใหม่ ประเทศใหม่ ต้องใสสด
ต้องสร้างเมือง สร้างกฎ ให้ศักดิ์สิทธิ์
สามัคคี สายธาร พันธมิตร
สู่ชีวิต ที่ดีกว่า ประชาไทย
เกิดตุลา ตายตุลา วิปโยค
แว่วเสียงเพลง พญาโศก บนโลกร้าย
เมื่อดวงดาว พราวพร่าง อยู่พรางพราย
หนึ่งดวงดาว หนึ่งสหาย พลัดพรายพร่าง
ไม่ทันพบ “เมธี”ผู้ยิ่งใหญ่
“ชาติมนตรี” ก็มาตาย ต้องหายห่าง
เป็น “หมวดจ๊าบ” ดวงดาว ต่างเส้นทาง
ร่วมสายธาร สู้สร้าง เส้นทาง ...เช
กรีรัตน์ ทองใส
เขียนให้ศพแรก ๗ ตุลาคม ๕๑ ยามบ่าย
ซุ้มกะเหรี่ยงกู้ชาติ ประตู ๖
sai@blueimage.co.th
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น