แม้จะแห้งสักปานใด ก็ยังสมใจที่สำราญกลับมาแล้ว..ในฐานะคนที่มีประวัติศาสตร์ร่วมกันช่วงหนึ่ง ยอมรับว่า ผม"ห่วง"สำราญ มากมายในสถานการณ์สู้รบที่ผ่านมา มิใช่เพียงแค่ห่วงเพื่อนคนหนึ่งแต่เพราะรู้ว่าจิตใจของสำราญ ไม่ใช่จิตใจของนักการสงคราม แม้ผมจะยากลำบากมากในการเดินทางไปร่วมเพราะระยะทางไกลมากและค่าใช้จ่ายแต่ละ คราวสูงเกินรายได้ที่พึงมีมากผมไม่อาจใช้โอกาสรวมหมู่ของเพื่อนพันธมิตรคนอื ่นๆได้เพราะผมมีภาระทั้งทางการงานและการเมืองที่สำคัญผมไม่อาจทิ้ง"สหายร่วม ชีวิต"ของผมไว้ข้างหลังได้ เราต้องพร้อมกันทั้งคู่แม้ว่าใจเราพร้อมและไม่ลังเลแต่อนาคตของ "ลูก"ของเราต้องไม่แพแตกด้วย ผมจึงได้ขึ้นไปร่วมแต่ละครั้งเพียง "สงครามใหญ่"ที่เป่านกหวีดเท่านั้น และไม่เคยนอนหลับที่มิตรสหายถูกทำร้าย เพราะผมเป็นคนที่เชื่อใกฏของสงคราม วันที่ ๗ ตุลา ดีใจอย่างมากที่ได้พบเพื่อนเก่าตามทางเดินพอลงจากรถไฟเจอแก้สนำตาเลยแต่ไม่เ ท่าไหร่ไม่มันเท่า๑๔ ตุลา เดินไปพักใหญ่ทิ้ง"สหายชีวิต"ไว้ที่ทำเนียบพร้อมลูกสาวคนโตที่เกิดใน่ปาไว้ด ูแลแม่และยังไงก็ต้องพบสำราญให้ได้ จึงใชเส้นพันธมิต"ดร.ประยูร อัครบวร"เพื่อเป็นใบเบิกทางและก็ได้ผลผมได้มาอยู่หลังเวทีและได้เสพย์ความรู ้สึกที่สะใจคอเมือก่อนผมอยู่บนเวที วันนี้ผมอยู่ล่างเวทีบ้างและจะเป็นทหารเลว(ทหารเท้าช้าง)บ้างละวะเคยเป็นแต่ ผู้นำเขาได้รสชาดอีกแบบไปดูผลงาน"วีระ สมความคิด สะใจกับร่องรอยที่เขายึดรถโปลิสไว้ได้เต็มถนนสุดยอดนักรบแห่งสมรภูมิพรุพลี ..ไปเมียงมองดูแถวๆสภาดูว่าจะเจอส.ส.ของเราบ้างไหม ผลปรากฏว่าเขาไม่เข้าประชุมเลยรอดตัวไป กลับมาเห็นเหตุการณ์ปกติก็กลับทำเนียบพร้อมดร.ประยูรและลาเข่ตรงนั้นไปที่พั กของ"กะเหรี่ยงกู้ชาติ"(สหายใต้+ตะวันออก)ดูในทีวี สารวัตรจ้าบโนถล่มแล้วยังคิดกับดีตผู้นำทหารที่พักด้วยกันเลยมันยิงอย่างนี้ หมาเห่าเดือนแจ้งเราน่าจะตีปิดหลังมันรับรองว่ายึดบชน.ได้แน่แค่ภูธรหมูๆแต่ ก็ต้องนอนท่องอหิงสา..อหิงสาด้วยความปวดร้าว..
ถ ึงวันนี้ไม่ห่วงสำราญแล้ว..เพราะเรามีประสบการณืเท่าเทียมกันแล้วและก็ได้ชื ่อว่าเป็นสหายสงครามแล้วไม่ว่าคุณจะต้องการหรือหลีกหนีไปไหนก็ตามไม่มีทางพ้ น..ผมยังจำวันที่คุณฝากเป้ให้ผมไปแนวหน้าได้คุณจัดมาให้ผมเรียบร้อย..และคุณ ก็สื่อสารแนวคิดของคุณด้วยเรื่องสั้นเรื่อง "จะพลิกศพฟื้นคืนชีวิน"..นี่เป็นหนี้ที่ในชีวิตนี้ผมต้องทดแทนคุณให้ได้ ในฐานะเพื่อนร่วมเส้นทางประวัติศาสตร์
อ้อ ! คุณทวีปคนนี้แหละที่ทำให้ผมพลาดการเป็นนักข่าว "อาทิตย์วิวัฒน์"จนได้เพราะเมื่อสำราญแนะนำให้ผมไปสมัครแกบอกว่า ให้คุณมาอีกครั้งผมจะเดินทางไปพม่า..กลับมาแล้ยค่อยคุยกัน..และแกก็ไม่ได้กล ับ ผมเลยไปทำงานกับพี่อ้วนที่คอส.เลยไม่ได้มีอาชีพ"นักข่าว"เหมือนคุณ.แล้วก็ได ้.....แต่ป่านนี้ผมคงเป็นแบบสรย้วยไปแล้วก็ได้...
อย่าไปสนอะไรกับประชาธ ิปัตย์เลยครับเขาพายเรือในอ่างอยู่อย่างนั้นผมรับรองว่าเขาไม่มีทางเปลี่ยน ผมอยู่กับเขานานกว่าคุณเยอะ..และมีตำแหน่งในพรรคเป็นถึงประธานสาขาเชียวนะ.. พรรคนี้เกินเยียวยาไม่มีทางเป็นแมสปาร์ตี้ได้..แต่นี่ไม่ใช่ยุให้พันธมิตตั้ งพรรคหรอกนะ เพิ่งเถียงกับคุณคำนูณมาหยกๆ...ร่วมแสดงความรู้สึกกับการกลับมาของสำราญด้วย คนครับ..
ต๊ะ นคร
kreerut.thongsai@gmail.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น