++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันศุกร์ที่ 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2551

มหาประชาหลั่งน้ำตา

    มหาประชาหลั่งน้ำตา
เมื่อรู้ว่าพระวิหารอยู่บ้านเขา
พลเมืองเรื่องอำนาจขลาดเขลา
หลงมั่วเมาเชิงประโยชน์โฉดทราม
มหาประชาชนทนกลืนเลือด
ข่มอารมณ์เดือดต่อพ่อตาเหล่
ไงปราดเปรื่องเรื่องกฎหกทั้งเพ
ไอ้เรื่องเท่ห์ขายชาติบังอาจจริง

ดอกสวาทเอ๋ยดอกสวาท
เพื่อนร่วมชาติต้องสั่งสอนตอนฟ้าหม่น
แค้นเคืองข่ม ทมร้าวร้าน อกตรอมตรม
รู้รักข่ม รู้เคืองแค้น ต่อแทนไทย

ปริ้วล่องสายลมพริ้วใบกิ่ง
สงบนิ่งต้องสลดหมดท่วงท่า
คนrayumรับกรรมที่ชั่วช้า
ตาต่อตาฟันต่อฟัน ให้สิ้นไป

กุดหัวมันมาขึงที่โล่งกว้าง
เอาปลายหางหอกแหลมทิ่มจิ่มทุกขุมขน
เอาเกลือแกงพริกมาทาไฟหลน
เพื่อให้คนหายหมองเศร้าที่เจ้าทำ

โหติโกโหติกามาจากไทย
ตัวเป็นไทยใจเป็นทาสนายเขมร
แค่หวังค้าเอาเงินมาได้ซากเดน
แล้วลูกหลานเหลนโหลนอยู่อย่างไร

อำมหิตจิตใจทรามข้ามนรก
สกปรกเหลือล้ำทาสนายเหลี่ยม
สิ่งโสมมถททับจับไทยเสี่ยม
สมุนทรเหลี่ยมทรราษฎ์บังอาจจริง
ไพร่ฟ้า

ที่มา http://www.manager.co.th/Politics/ViewNews.aspx?NewsID=9510000080244

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น