++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันอาทิตย์ที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2551

การตัดสินใจไปเรียนต่อเมืองนอกของผมอาจเป็นการถอยหลังเข้าคลอง

การตัดสินใจไปเรียนต่อเมืองนอกของผมอาจเป็นการถอยหลังเข้าคลองก็เป็นได้ แต่ในความคิดและความต้องการของผม ผมคิดว่าผมอยากจะทำแบบนั้นมากกว่าแม้ว่ามันอาจเป็นการถอยหลังเข้าคลองก็ตามท ี

บ่อยครั้งผมก็ไม่ได้ทำสิ่งที่ดี หรือถูกต้องที่สุดเสมอไปหรอกครับ

แ ต่สิ่งที่ผมอยากขอร้อง คนที่มีอำนาจที่อ่านข้อความนี้อยู่ ก็คือ ขอผมได้ทำในสิ่งที่ผมอยากจะทำ โดยไม่เจออุปสรรคในสิ่งที่พวกคุณช่วยลดมันลงให้เป็นศูนย์ได้

ขอให้ผม ได้ทำ ในสิ่งที่ต้องการอย่างสงบ อย่างเต็มที่ ตามความสามารถที่ตัวเองมีจริงๆ เผื่อว่าถ้าพอมีโชคช่วยจะได้ประสบความสำเร็จสักเรื่องสักที และจะได้ไม่ต้องไปนั่งโทษใครอีก หรือไปใช้อารมณ์ หรือไปมีเรื่องกับใคร แล้วทำให้เกิดความหมั่นไส้ โกรธ เคียดแค้น อาฆาตต่อกันอีก

ถึงแม้ว่า ถ้าการตัดสินใจไปเรียนหนังสือต่อครั้งนี้อาจล้มเหลว หรือ ไม่ดีอย่างที่ควรจะเป็น ก็ไม่เป็นไรครับ

ผมขอแค่ได้ทำในสิ่งที่คิดว่าเหมาะสมกับผมในตอนนี้ และผมอยากทำ และได้ทำอย่างเต็มที่ก็พอแล้ว
ขอแค่ได้ทำอย่างเต็มที่จริงๆเท่านั้น ผมอยากเจอแต่อุปสรรคที่เกิดตามธรรมชาติที่คนปกติคนธรรมดาเขาเจอกันเท่านั้นครับ
ผมอยากจะสติสตางค์ดี อารมณ์ไม่แปรปรวนมาก และสภาพจิตไม่ตกมาก อยากมีสภาพจิตใจสงบก่อนบินไปเรียนต่อครับ

ผมคิดว่าคนที่อ่านอยู่และมีอำนาจก็คงรู้ ว่า ผมขออะไรคุณอยู่
ตัวผมเองพร้อมสำหรับการเดินทางครั้งนี้พอสมควร (แม้อาจไม่ประสบความสำเร็จก็ตาม เพราะ ความสามารถอันน้อยนิด)

เ หลือแต่คนที่มีอำนาจเท่านั้น ที่จะช่วยทำให้การเดินทางครั้งนี้ของผม มีอุปสรรคลดน้อยลง ซึ่งจะทำให้โอกาสในการที่ผมจะประสบความสำเร็จก็มีมากขึ้น
และผมเชื่อว่าคนที่มีอำนาจที่อ่านอยู่ก็คงรู้อยู่แล้วว่าจะช่วยลดอุปสรรคให้ผมได้อย่างไร

ขอบคุณที่อ่านและหวังว่าจะช่วยเหลือผมในช่วยลดอุปสรรคที่ว่า ในครั้งนี้ด้วยครับ
ป ล. ตัวผมเองก็จะพยายามช่วยตัวผมเอง ในการจะลืมความเจ็บปวด ตลอด 4 ปีที่ผ่านมาให้ได้เร็วที่สุด เพื่อประโยชน์ที่ดีต่อทุกคน โดยเฉพาะตัวผมเองด้วยครับ
Private

1 ความคิดเห็น: