3/4 ถนนมาร์ลโบโร, บ๊อสตั้น
16 กุมภาพันธ์ 1912
...ฉันอยากจำแลงกายได้
จะรีบบินมาหาคุณทันทีที่รู้ว่าคุณไม่สบาย
อยากมาสู่คุณเช่นเดียวกับแม่ของฉันเคยกกกอดฉันยามป่วยไข้
อยากเป็นเสมือนแม่ของคุณในบางครั้ง
ถ้าจะพูดถึงการให้ความอบอุ่นทางอารมณ์
ฉันจะทำให้คุณรู้สึกสงบ..มีความสุข..และปลอบประโลมคุณให้คุณรักฉันมากขึ้น
คำนึงถึงฉันมากกว่าที่เคย..เหมือนลูบไล้วด้วยน้ำใสเย็น
จนคุณไม่รู้สึกป่วยอีกต่อไป
...ความทรงจำของฉันมักจะคละเคล้าวัยเยาว์อันแสนสุขไปด้วยเสมอ
ช่วงนั้นช่างเกษมสันต์
เมื่อแม่ยังอยู่ด้วย
รู้สึกเหมือนมีโอสถวิเศษคอยหยอดป้อน
ให้ชุ่มชื่นผาสุกตลอดเวลา
แต่คุณ
คุณบอกว่าพระเป็นเจ้าเสด็จมาทรงเยือน
ถ้าเช่นนั้นคุณได้รับมากกว่าที่ฉันคาดคะเนไว้อีกคุณคงสงบสุขในความสันโดษ
สวดมนคร์เผื่อฉันนะยอดรัก
ฉันสวดให้คุณมีความสุขสบายไม่เว้นแม้ราตรีเดียว
ออกไปสูดอากาศบริสุทธิของสวรรค์บ้างนะจ๊ะ
ยอดรัก
ขอร้องให้ไม่ละเลยตัวเอง
..คุณก็รู้ว่าหัวใจที่อยู่กับคุณเป็นของ...
แมรี่
จดหมายของคาลิล
นิวยอร์ค
อังคาร 20 กุมภาพันธ์ 1912
ขออภัยที่ผมไม่ได้ตอบคุณทุกถ้อยคำในจดหมายฉบับก่อน
ผมอยากได้รูปเขียนชื่อ "
หญิงสาวสามนาง" มาไว้ใกล้ๆ
ตัวขณะนี้ อยากพิจารณานาน
ๆ เพราะรูปที่วาดค้างไว้
ยังไม่เสร็จ ผมให้ชื่อว่า
"มิชลีน"
ไม่สวยเท่าที่ต้องการ แต่ผมจะต้องปรับปรุง
ฝีมือตัวเองด้านการแรเงาและแสงสีให้ดีกว่านี้อีกมาก
ผมจะเก็บภาพที่คิดว่าวาด
ไม่เข้าขั้นไว้ต่างหาก
แล้วค่อยมาปรึกษา
คุณถึงภาพที่คุณคิดจะส่งเข้าแสดง
ที่
นิทรรศการ
อยากให้วันนี้เร่งเป็นวันพฤหัสบดีคุณจะได้มาหาผม
อยากให้ ..อีกหลายอย่าง
เต็มที่
ซึ่งผมจะไม่ยอมออกปากเอ่ยถึง
จนกว่าคุณจะมาอยู่ใกล้ๆ ตรงนี้
ชั่วโมงเอ๋ย
จงวิ่งผ่านไปรวดเร็วจนถึงวันพฤหัสบดี
แล้วผมจะขอให้นาทีเดินล่า
ช้าอืดอาด
เพื่อจะได้มีเวลาอยู่กับคุณนานแสนนาน

จดหมายของแมรี
บ๊อสตั้น
ฤดูใบไม้ผลิมาถึงแล้ว ปี
1912
คาลิลจ๋า
กำลังเขียนอะไรอยู่ เป็นอย่างไรบ้าง
คิดอะไร งานเสร็จไหม
อยากพบฉันเรื่องอะไร
และคุณสบายดีหรือ?
ทำไมไม่ยืดแขนคุณให้ยาวหกชั่วโมงมากอดฉันที่บ๊อสตั้นนี่?
ผ้าไบผืนไหนอีกนะที่คุณละเลงสีขาวกับรูปเก่าเตรียมวาดใหม่?
มาสู่ความฝันของฉันสิ
เรามาอยู่ในความหวานสุดซึ้งด้วยกันอีกครั้ง
คุณเท่านั้น..ช่วยให้ราตรีเอมโอชเป็นทวีคูณสำหรับ.....
แมรี
จดหมายของยิบราน
นิวยอร์ค
วันอาทิตย์ที่ 10 มีนาคม 1912
แมรี ยอดรัก ยอดชีวิต
คุณพูดออกมาได้อย่างไรว่าผมพบคุณคราวใดผมเศร้านัก?
อะไร
หนอ
ทำให้คุณคิดเขวไปได้ถึงขนาดนั้น?
อะไรคือความเจ็บปวด
เจ็บอะไรคือความสุขสม?
(คุณสมารถแยกประเภทสองสิ่งนี้ออกจาก
กันได้ไหม)
ผมรู้สึกว่ามีอำนาจสูงส่งอย่างหนึ่งซึ่งนำเราทั้งสองให้มาพบกัน
ได้ประสบความสุขอย่างที่สุด
คละเคล้าความทุกข์และปวดร้าวที่หัวใจ
ซึ่งเป็น
ความรู้สึกที่พรรณนายาก..สดสวย
รื่นรมย์อย่างรวดเร็ว
แมรี่จ๋า
คุณได้ความสุขแก่ผมมากเกินไป ผมปวดหัวใจ
และคุณให้ความทุกข์แก่ผม
มากที่สุดด้วย ดังนี้
ผมจึงรักคุณสุดชีวิต
- อีกอันนึงนะค่ะจะเป็น
ปรัชญาชีวิต
ของคาลิลเหมือนกันซึ่งกล่าวถึง "ความ
รัก"-
อ่านแล้วก็ทำให้คิดถึงคุณ
เมื่อเธอรัก อย่าได้ว่า
"พระเป็นเจ้าอยู่ในดวงใจเรา"
แต่ควรพูดว่า
"เราอยู่ในดวงใจพระผู้เป็นเจ้า"
และอย่าได้คิดว่าเธอสามารถนำแนวทางของความรักได้
เพราะถ้าความรักพบว่าเธอมีคุณค่าพอแล้วก็จะเป็นผู้นำแนวทางของเธอเอง
ความรัก
ไม่มีความปราถนาสิ่งอื่นใดนอกจากที่จะทำตนเองให้สมบูรณ์
แต่ ถ้าหากเธอรัก
และจำต้องมีความปราถนา
ก็ขอให้ความปราถนาของเธอเป็นดังนี้
เพื่อจะละลายและไหลดังธารน้ำ
ซึ่งส่งเสียงเพลงกล่อมราตรี
เพื่อจะเรียนรู้ความปวดร้าว
อันเกิดแต่ความอ่อนโยนละมุนละไมเกินไป
เพื่อต้องบาดเจ็บ
ด้วยความเข้าใจในความรักของตนเอง
และเพือจะยอมให้เลื่อดหลั่งไหล
ด้วยความเต็มใจและปราโมทย์
เพื่อจะตื่นขึ้น ณ
รุ่งอรุณ
ด้วยดวงใจอันปีติและขอบคุณความรักอีกวัน
หนึ่ง
เพื่อจะหยุดพัก ณ
ยามเที่ยง แลเพ่งพินิจความสุข
ซาบซึ้ง ของความรัก
เพื่อจะกลับบ้าน ณ
ยามพลบค่ำ
ด้วยความรู้สึกสำนึกคุณ
และเพื่อจะหลับไปพร้อมกับคำสวดมนต์ภาวนาสำหรับคนรักในดวงใจ
และเพลงสรรเสริญ
บนริมฝีปากของเธอ
นี่คือจดหมายที่น่าจดจำมากครับ
ตอบลบอย่างที่เขาว่าการเขียนจดหมายจะช่วยพัฒนา
ในเรื่องของวุฒิภาวะ
สมัยก่อนนั้นช่างมีช่องทางที่เราจะฝึกความเป็นมนุษย์
อย่างเป็นธรรมชาติมากมายจริง ๆ
สวัสดีครับ
ตอบลบสมัยนี้ มีเครื่องมือและเทคโนโลยีในการอำนวยความสะดวกมากจนเกินไป ทำให้ความเป็นตัวตนของคนเราลดลง เพราะการพึ่งพาสิ่งเหล่านั้น
หลายคนมีระดับการศึกษาที่สูงล้ำ แต่วิธีคิดและการตัดสินใจในหลายเรื่องกลับไม่สมกับวุฒิภาวะมากนัก
สวัสดีค่ะ
ตอบลบเป็นคนชื่นชอบยิบราน
ชอบมุมมองความรักและความปรารถนาที่ยิบรานมอง
มันลึกซึ้ง ทั้งที่ใช้คำง่ายๆ
ถ้าคุณเคยอ่านจดหมายรักของยาขอบ
อยากบอกว่า จดหมายรักฉบับนี้น่าจดจำไม่แพ้กัน
โดยส่วนตัวชอบวิธีการสื่อสารอย่างจดหมาย
เพราะมันได้กลั่นกรอง ความรู้สึกและอารมณ์ของผู้เขียน
มันแสดงให้เห็นถึงความตั้งใจและใส่ใจในการส่งสารถึงใคร
ยังไม่เคยได้อ่านจดหมายรักของยาขอบเลยครับ แต่คงจะไปหามาอ่านต่อไปครับ ขอบคุณครับ สำหรับคำแนะนำเรื่องจดหมายของยาขอบ :)))))
ตอบลบ