บันทึกรักจากชายคนหนึ่ง : ห่วงใย ผูกพัน ช่วยเหลือแบบใจสั่งมา

หลังจากที่ชายคนหนึ่ง และเธอคนนั้น พบหากันภายในเวลาไม่กี่สัปดาห์
จนกลายเป็นคนที่รู้ใจในเวลาไม่นาน เหมือนกับคนที่คบหากันมานานหลายเดือน
ทั้งๆที่ความจริง แล้ว เพียงไม่กี่เดือนเท่านั้นเอง

ชายคนนั้น ทำงานเป็นลูกจ้างในหน่วยงานแห่งหนึ่ง กำลังมองหางานที่มั่นคง
เพื่อที่จะได้ดูแลเธออย่างที่อยากจะดูแล ตลอดไป

ต้นสัปดาห์ของการทำงาน เธอจึงช่วยเขาค้นหาตำแหน่งงานว่าง
ค้นหางานที่ประกาศรับสมัคร งานราชการ ในช่วงเวลานั้น
พร้อมกับส่งเมล์ไปให้เขา หลายข้อมูล
เป็นงานราชการ แม้ไม่ได้อยู่ในสังกัดส่วนราชการเดียวกัน ก็น่าจะมั่นคงกว่าในปัจจุบัน
เรื่องความมั่นคงนั้น สร้างขึ้นมาได้ เหมือนกับการสร้างความมั่นใจในหัวใจของเขาและเธอ

ชายคนนั้นได้รับโทรศัพท์จากเธอ จึงรู้ว่า เธอหาข้อมูลเรื่องงานให้เขาแล้ว เปิดดูในเมล์ได้
ไม่น่าเชื่อ พึ่งจะพูดคุยกันไม่ทันข้ามวัน เธอกระตือรือร้นหาข้อมูลให้เขาทันที
ช่างรู้ใจเขาจริงๆ

นับตั้งแต่ได้เริ่มรู้จักกับเธอ แม้ว่า เขาจะรู้จักเธอผ่านทาง blog
แต่การติดต่อสื่อสารกันอย่างจริงจัง เริ่มจากการพูดคุยกันทางโทรศัพท์มากกว่า
ครั้งแรกที่ได้ยินเสียงของเธอ เขารู้สึกเฉยๆ ส่วนเธอรู้สึกว่า เสียงของเขาเหมือนพี่ชายที่ดูแลน้องสาว
แต่เมื่อได้พบเจอกันจริงๆ เขาและเธออายุเท่ากัน เกิดปีเดียวกัน
แต่คนละเดือนเท่านั้น
ผู้ชายเกิดช่วงต้นปี ส่วนเธอเกิดเดือนปลายปีนั้น

ถ้าฟังจากน้ำเสียง เธอนั้น เสียงดุๆ ไม่ค่อยที่จะน่าประทับใจ หรือน่าหลงไหลแต่อย่างใด
แต่เมื่อเจอเธอตัวเป็นๆ เขาก็ยังไม่ได้เกิดความรู้สึกตกหลุมรักแต่อย่างใด ออกจะตลกด้วยซ้ำ
กับการแต่งหน้าของเธอ...
...นึกว่า จะไปเล่นลิเกเสียอีก

แต่... สะดุดตรงที่เธอยิ้มตลอด ยิ้มๆๆๆๆๆๆ
หลังจากที่รู้จักเธอมากขึ้น สัมผัสนิสัยใจคอ ความจริงใจของเธอ
... ไม่รู้หัวใจตัวเองเหมือนกันว่า เธอเข้ามาอยู่ที่หัวใจของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่
ทุกวัน ได้แต่เฝ้ารอโทรศัพท์จากเธอ อย่างน้อยได้ยินเสียงของเธอก็ยังดี
เสียงดุๆ ที่วันวาน ไม่เคยประทับใจเลย

หลายครั้ง เธอก็รอว่า เมื่อไหร่ เขาจะโทรไปหาเธอบ้าง
ความจริง เขาพูดไม่เก่ง แต่เขียนเก่ง
มีคนกล่าวว่า ผู้ชายหลายคน ถ่ายทอดความรู้สึกทางตัวอักษรได้เก่ง ในขณะที่ฝ่ายหญิง พูดเก่ง แต่เขียนไม่เก่ง
เขาจึงไม่รู้จะคุยอะไรมากนัก
ยังดีที่เขาเขียนบันทึกใน blog ให้เธอได้อ่านบ่อยๆ
ถ้าไม่มี blog เขาคงจะใช้วิธีเขียนจดหมาย เสียค่าแสตมป์ไปเยอะพอสมควร

แต่ละวัน กลายเป็นความผูกพันที่จะต้องได้ยินเสียงของเธอผ่านโทรศัพท์อยู่บ่อยๆ
ยังดีที่ค่าโทรในยุคนี้ มีโปรโมชั่นที่โทรฟรี ค่าโทรต่อนาทีละ 25 สตางค์ ทำให้พอที่จะมีเงินจ่ายค่าโทรอยู่บ้าง

ไม่รู้เหมือนกันว่า ความห่วงใยความผูกพัน ระหว่างเขาและเธอ ในเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่
รู้แต่ว่า ใจสั่งมา เท่านั้น......