ในความพิเศษ ย่อมต้องการที่จะทำอะไรที่พิเศษมากกว่า เพื่อนคนอื่นๆทั่วไป
ความพิเศษที่ตั้งใจมอบให้ ก็เพื่อความสุขของคนพิเศษนั่นเอง
เพียงแค่สายตาที่มีความสุขอย่างเปี่ยมล้น แม้ความพิเศษที่พยายามลงมือทำไปนั้น จะยากลำบาก เหนื่อยเพียงไร..
... เมื่อเห็นสายตา และความสุขที่คนพิเศษได้แสดงออกมา นั่นคือคำตอบว่า สิ่งพิเศษที่ทำให้นั้น
... เป็นคำตอบที่ถูกต้อง
จากหัวใจของผู้ชายคนหนึ่ง ที่คนจุดตะเกียงนำมาบันทึกนั้น ผู้ชายคนนั้น ได้พยายามทำสิ่งที่พิเศษสิ่งหนึ่ง
เนื่องจากเธอคนนั้น ชื่นชอบหนังสือในแนวสาระเข้มข้น
เมื่อเธอคนนั้น เขียนบันทึกใน blog ส่วนตัวของเธอเกี่ยวกับหนังสือ มีคนเข้ามาแสดงความเห็นหลากหลาย
...ทำให้คนพิเศษของผู้ชายคนนี้ ปลื้ม มีความสุขมากมาย
ผู้ชายคนนี้ จึงค้นหาและรวบรวมข้อมูล ปกหนังสือ สร้างบล็อก เตรียมไว้เพื่อให้เธอนำไปเขียนบันทึกในบล็อกของเธอ อย่างสะดวกรวดเร็ว
ใช้เวลาหลายชั่วโมง กว่าจะรวบรวมเสร็จ แล้วเขียนเมล์ส่งให้เธอด้วยความปรารถนาดี คลิก send เสร็จ ลุกจากเครื่องคอมพิวเตอร์ด้วยรอยยิ้ม
ในช่วงเย็นวันนั้น เธอก็โทรมาหาเขา สอบถามว่า สิ่งที่ทำไปนั้น เพื่ออะไร มีวัตถุประสงค์แอบแฝงหรือไม่
เธอเคยอ่านบันทึกเก่าที่เขาเคยเขียน
เขาเคยเขียนบันทึกเพื่อให้คำแนะนำ ช่วยเหลือผู้หญิงคนหนึ่ง
ดูคล้ายกับการพยายามสร้างชื่อเสียง เพื่อผลประโยชน์แอบแฝงบางอย่าง
เขาจึงชี้แจงทางโทรศัพท์ไป ท่ามกลางความเหน็ดเหนื่อยจากอากาศร้อน และพึ่งกลับจากการทำงานในต่างจังหวัด
เธอพยายามไล่ต้อน สอบถาม หาคำตอบจากเขา จนทำให้ฝ่ายชาย ซึ่งเหน็ดเหนื่อย อ่อนเพลีย เครียดอยู่แล้ว ไม่รู้จะตอบอย่างไร
หลายสิ่งที่สะสมมาตลอดวัน อาจจะระเบิดขึ้นมาได้ตลอดเวลา
แต่เรื่องเหล่านั้น ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเธอคนพิเศษของเขาเลย
คงไม่ดีแน่ๆ หากจะระเบิดสิ่งเหล่านั้นออกมาทางคำพูด โดยเฉพาะกับคนพิเศษ คนสำคัญของเขา
...
เขาจึงตัดสินใจ ขอวางสาย เว้นวรรค 48 ชั่วโมง รอให้ใจเย็นลง คงจะชี้แจง พูดคุยรักษาน้ำใจได้ดีขึ้น
เหตุการณ์นี้ ดันเกิดขึ้นก่อนวันคล้ายวันเกิดของฝ่ายชาย 1 วัน
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง เธอพยายามโทรติดต่อเขาทางมือถือ ซึ่งมือถือของเขาโทรไม่ติด เนื่องจากแบตหมด
เธอทั้งส่ง SMS ในตอนตี 2 และ 6 โมงเช้าในวันเกิด พยายามโทรๆๆๆๆๆ เข้ามือถือของเขา นับร้อยครั้ง
เธอนอนไม่หลับ หงุดหงิดไปหมด
ในวันคล้ายเกิดของคนพิเศษ เมื่อไม่สามารถกล่าวคำอวยพรได้เพราะติดต่อทางมือถือไม่ได้ ดูจะเป็นสิ่งที่ทำร้ายจิตใจอย่างมาก
เธอจึงตัดสินใจลางานช่วงบ่าย เดินทางจากจังหวัดของเธอ ต่อรถมาหลายเที่ยว ระยะทางกว่า 300 กิโลเมตร มาถึงจังหวัดของฝ่ายชายตอน 5 ทุ่ม พยายามสอบถาม หาทางมายังบ้านพักของฝ่ายชาย จนได้รถกระบะที่มีสามีภรรยาคู่หนึ่งพาตระเวนมาถึงบ้านของฝ่ายชาย จากข้อมูลที่มีเพียงบ้านเลขที่ และถนนเท่านั้น
เธอพยายามโทรสอบถาม 13 จนได้เบอร์โทรศัพท์ที่บ้านของฝ่ายชาย พยายามโทรมาสอบถามว่า เขาอยู่ที่บ้านหรือเปล่า เขาก็ยังไม่กลับถึงบ้านในเวลานั้น
และแล้ว เธอก็มาถึงบ้านพักของฝ่ายชายจนได้ เพราะครั้งหนึ่ง เธอเคยมาส่งเขาที่บ้านกับรุ่นพี่ เมื่อเธอมาถึง ได้ไหว้วานให้คนขับรถกระบะไปกดกริ่งเรียกฝ่ายชายออกมาพบ โชคดี ที่ฝ่ายชายอยู่บ้านพอดี ไม่ได้ไปค้างต่างจังหวัด
และเธอได้มอบของขวัญวันเกิด อวยพรวันเกิดในชั่วโมงสุดท้ายของวันคล้ายวันเกิดของฝ่ายชายพอดี.....
ฝ่ายชายถึงกับอึ้ง ไม่นึกว่า เธอจะทำ surprise ได้ถึงเพียงนี้
เธอเล่าว่า เมื่อ 24 ชั่วโมงก่อน เธอนอนไม่หลับ เครียด พยายามติดต่อตลอดเวลา เดินทางมาแบบวัดดวง มาถึงแล้ว ยังหวั่นใจว่า จะเจอเขาหรือไม่ ถ้าไม่เจอจะไปพักที่ไหนอย่างไรดี...
แต่โชคยังเข้าข้าง ที่เธอได้เจอเขา และมอบของขวัญ เป็นเสื้อโปโล 2 ตัว ไซส์ XL ที่เธอเลือกให้ด้วยตัวเอง
ฝ่ายชายเมื่อเห็นหน้าเธอแล้ว อึ้ง ตกใจ ไม่นึกว่า เธอจะใจเด็ดเดินทางมาถึงดึกเพียงนี้ จึงรีบพาเธอไปทานก๋วยเตี๋ยวรอบดึกที่ตลาดโต้รุ่ง ก่อนประคองพาเธอไปพักที่โรงแรมแห่งหนึ่ง
เขาอยู่กับเธอ 2 ชั่วโมง กอดเธอด้วยความคิดถึง เอ่ยขอโทษที่ทำให้เธอไม่สบายใจ และเธอก็ขอโทษเขาเช่นกัน
การได้กอดคนพิเศษอีกครั้ง หลังจากความไม่เข้าใจผ่านพ้นไป แม้ทั้งคู่จะยังไม่ได้อาบน้ำ แต่เป็นอ้อมกอดที่อบอุ่นยิ่งนัก
ฝ่ายชายเปิดใจว่า เขาโชคดีจริงๆ ที่เลือกคนพิเศษที่ครอบครองหัวใจของเขาได้อย่างถูกต้อง
อีกมุมหนึ่ง ก็น่าห่วงเหมือนกัน หากเกิดอะไรขึ้นมา ในระหว่างการเดินทางของผู้หญิงคนเดียวกลางดึก ไม่อยากนึกว่า จะเกิดการสูญเสียอะไรบ้าง
แต่นั่นไม่สำคัญ เมื่อในเวลานี้ เธออยู่ในอ้อมกอดของเขาแล้ว
เป็นอ้อมกอดที่อบอุ่น ไม่มีอะไรที่มากไปกว่าอ้อมกอด
เมื่อถึงเวลา ตี 2 เขาจึงให้เธออาบน้ำ และนอนพักผ่อน แล้วค่อยเจอกันในตอนเช้า
การที่เธอโผล่มาให้เขาเห็นในวันคล้ายวันเกิดของเขา ช่างเป็นของขวัญวันเกิดที่มีค่าที่สุดสำหรับผู้ชายคนนี้จริงๆ
ความเอ๋ย...ความรัก....ยากนักจะเดาทาง
ตอบลบ