อันที่จริงเคยอ่านเรื่องนี้นานมาแล้วค่ะ ทว่า อ่านแล้วอ่านอีก จะเป็นไรไป
ข้อความในจดหมายลูกโซ่นั้น นั้นเขียนเอาไว้ไว้ว่า ..
ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น มีถนนกว้างขึ้น ....แต่ความอดกลั้นน้อยลง
• เรามีบ้านใหญ่ขึ้น.... แต่ครอบครัวของเรากลับเล็กลง
• เรามียาใหม่ ๆ มากขึ้น.... แต่สุขภาพกลับแย่ลง
• เรามีความรักน้อยลง.... แต่มีความเกลียดมากขึ้น
• เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว .... แต่เรากลับพบว่าแค่การข้ามถนนไปทักทายเพื่อนบ้านกลับยากเย็น
• เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว....แต่แค่ห้วงในหัวใจกลับไม่อาจสัมผัสถึง
• เรามีรายได้สูงขึ้น....แต่ศีลธรรมกลับตกต่ำลง
• เรามีอาหารดี ๆ มากขึ้น....แต่สุขภาพแย่ลง
• ทุกวันนี้ทุกบ้านมีคนหารายได้ได้ถึง 2 คน .....แต่การหย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น บ้านสวย ๆ กลายเป็นบ้านแตกสาแหรกขาด
ดังนั้น จากนี้ไป ขอให้พวกเรา อย่าเก็บของดี ๆ ไว้โดยอ้างว่าเพื่อโอกาสพิเศษ เพราะทุกวันที่เรายังมีชีวิตอยู่คือ โอกาสที่พิเศษสุด แล้ว จงแสวงหา 'การหยั่งรู้' จงนั่งตรงระเบียงบ้านเพื่อชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่โดยไม่ใส่ใจกับ 'ความอยาก'
จงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูง คนที่รักให้มากขึ้น กินอาหารให้อร่อย ไปเที่ยวในที่ที่อยากจะไป
ชีวิต คือโซ่ห่วงของนาทีแห่งความสุขไม่ใช่เพียงแค่การอยู่ให้รอด เอาแก้วเจียระไนที่มีอยู่มาใช้เสีย น้ำหอมดี ๆ ที่ชอบ จงหยิบมาใช้เมื่ออยากจะใช้ เอาคำพูดที่ว่า"สักวันหนึ่ง"ออกไปเสียจากพจนานุกรม บอกคนที่เรารักทุกคนว่าเรารักพวกเขาเหล่านั้นแค่ไหน
อย่า ผลัดวันประกันพรุ่ง ที่จะทำอะไรก็ตาม ที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น ทุกวัน ทุกชั่วโมง ทุกนาที มีความหมาย เราไม่รู้เลยว่าเมื่อไรมันจะสิ้นสุดลง
ขอให้มีความสุขกับทุกนาทีที่ผ่านไปนะคะ ..
ที่มา Blog ของคุณ xanax71
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น