การที่ต้องอยู่ที่ทำงานตั้งแต่เช้า ถึงเย็น ต้องทำงานร่วมกัน ทานข้าวร่วมกัน อย่างน้อยวันละ 1 มื้อ คือ มื้อกลางวัน
การทานอาหารด้วยกัน มีคนมองว่า คือ การแสดงการเป็นพวกเดียวกัน
แต่ละคนย่อมจะมีกลุ่มที่สนิทสนมคุ้นเคย ไปทานข้าวด้วยกันประจำ
วันหนึ่ง เจ้าหน้าที่ระบบงานคอมพิวเตอร์มีงานเยอะ ต้องทำงานที่ทำงานในช่วงพักกลางวันด้วย ทำให้ต้องฝากเพื่อนซื้อข้าวกล่องมาให้
ทำให้ใครบางคนในที่ทำงานมองว่า ตีตัวออกห่าง ไม่มากินข้าวร่วมกัน
ในช่วงเย็นวันหนึ่ง เจ้าหน้าที่คนนี้ไปนั่งร่วมวงสุรากับกลุ่มงานที่อยู่อีกตึกหนึ่ง
ทำให้ถูกมองว่าเจ้าหน้าที่คนนี้ ไปเข้ากลุ่มกับกลุ่มงานนั้น
เมื่อต้องทำงานร่วมกัน การพูดจาเริ่มเปลี่ยนไป จากสนิทสนม ดูห่างเหิน พูดกันไม่รู้เรื่องมากขึ้น
เหมือนจะหาเรื่องกัน กับเรื่องเล็กๆน้อยๆ
ดีที่เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มเดิม เข้ามาถามเป็นการส่วนตัวว่า ทำไมไม่ไปกินข้าวเที่ยวด้วยกัน ไม่ชอบใจใครหรือ
ความจริงแล้ว เจ้าหน้าที่ระบบงานคอมพิวเตอร์ท่านนี้ ไม่ได้มีปัญหา หรือพยายามตีตัวออกห่างแต่ประการใด
แต่งานเยอะ ทำงานไม่เสร็จ ต้องใช้เวลาตอนเที่ยงทำงานเพิ่มไปด้วย
ลักษณะงานแตกต่างจากเจ้าหน้าที่ในงานอื่นๆ
พอจะอธิบายให้คนอื่นฟัง ก้ไม่เข้าใจในลักษณะงานด้านคอมพิวเตอร์มากนัก
จนเธออยากจะติดป้ายบอกว่า กำลังทำงานอะไรอยู่
ปัญหาเส้นผมบังภูเขามีทุกที่ครับ
คนทำงานเกิดอาการเครียด ทำให้สีหน้าบึ้งตึง ขาดรอยยิ้มไปบ้าง
บวกกับข้อสงสัยของเพื่อนร่วมงาน เมื่อมองหน้าแล้วเห็นสีหน้าบึ้งตึง ทำให้คนอื่นคิดไปต่างๆนานา
เมื่อเกิดการกระทบกระทั่งกัน ต่างฝ่ายต่างบึ้งตึงใส่กัน
รอยร้าวเกิดจากเรื่องเล็กๆ ที่เข้าใจผิดกัน ทั้งๆที่ความจริง ไม่มีอะไรเลย
เรื่องทำนองนี้ ฝ่ายหนึ่งต้องหนักแน่นครับ
ไม่ควรที่จะวอกแวก ใช้อารมณ์มากเกินไป
เพียงรอยยิ้มเท่านั้น จะทำให้เรื่องที่กำลังจะร้าย บรรเทาบางบางลง
แต่ในขณะที่กำลังเคร่งเครียด หลายคนยากที่จะฉีกยิ้ม
รอยยิ้มทำให้ใจเย็นลง พร้อมกับคำชี้แจง จะทำให้ความรู้สึกแบ่งแยกกลุ่ม เบาบางลง
แต่เราอาจจะพบกับคนบางพวก ที่พยายามจะหาเรื่องอยู่เสมอ
ดังนั้น ยิ่งสมควรที่จะต้องหนักแน่นเข้าไว้
มีหลายอย่างให้ขบคิด ให้ลงมือทำ มากกว่าที่จะมาใช้พลังงาน เวลาและสมอง ขบคิดกับปัญหาเส้นผมบังภูเขา จนทำให้เกิดความบาดหมางตามมานะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น