การมีบุตร ถือเป็นการทำบุญอย่างหนึ่งไหม

ปุจฉา - กราบนมัสการพระอาจารย์ค่ะ ขอสอบถามความเห็นจากพระอาจารย์เรื่องของการมีบุตร การมีบุตรถือเป็นการทำบุญอย่างหนึ่งไหมคะ ที่ได้ให้คนคนนึงเกิดมา จำเป็นไหมคะที่ควรจะมีลูกสัก 2 คนเพื่อให้เค้ามีเพื่อน หรือเพื่อตอนที่เราแก่ตัวไปจะได้มีลูกช่วยกันดูแล อย่างทีคนรอบข้างหลายๆคนบอก หรือถ้าเราคิดว่า มีคนเดียวก็สบายดี จะเรียกว่าเห็นแก่ตัวหรือเปล่าคะ และถ้าคิดว่าถ้ามีลูกอีกคน ก็จะเพิ่มความเป็นห่วงเพิ่มมากขึ้นอีก เพราะสมัยนี้ โรคภัย, ภัยพิบัติต่างๆ ก็มีมากมาย ที่คนเป็นพ่อ เป็นแม่จะกังวลว่าจะเกิดขึ้นกับลูกของตน ถ้าไม่มีก็ไม่ต้องห่วงอะไร อย่างนี้ถือว่าเห็นแก่ตัวหรือเปล่าคะ รบกวนพระอาจารย์ให้ความเห็นในทางธรรมเพื่อความสบายใจด้วยนะคะ กราบขอบพระคุณค่ะ

พระไพศาล วิสาโล วิสัชนา - การมีบุตรนั้นยังไม่เรียกว่าเป็นการทำบุญ จะเรียกว่าเป็นการทำบุญก็ต่อเมื่อเลี้ยงดูบุตรด้วยความรัก ความเสียสละ อดทนอดกลั้นต่ออารมณ์ รวมทั้งแนะนำสั่งสอนให้เป็นคนดีมีคุณธรรม แต่หากไม่มีความพร้อมที่จะทำเช่นนั้น หรือเกรงว่าจะเป็นภาระหรือห่วงทางใจ จึงตัดสินใจไม่มีลูก ก็ไม่เรียกว่าเป็นความเห็นแก่ตัวแต่อย่างใด

การมีลูกเพียงเพราะอยากได้มีคนมาช่วยดูแลตนเองตอนแก่นั้น ถือว่าเป็นความเห็นแก่ตัว เพราะเอาประโยชน์ของตนเองเป็นที่ตั้ง โดยไม่คำนึงถึงผู้อื่น (แต่หากมีเหตุผลอื่นนอกจากข้อนี้ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง) เมื่อเราทำให้คนหนึ่งเกิดมาในโลกนี้ เราควรดูแลเขาด้วยความรัก เพื่อให้เขาเป็นคนดี มีความรู้และความสามารถ พร้อมที่จะอยู่ในโลกนี้ซึ่งเต็มไปด้วยผันผวนปรวนแปรอย่างมีความสุข รวมทั้งสร้างสรรค์ประโยชน์แก่โลก หากพ่อแม่ดูแลลูกเช่นนี้แล้ว ก็ไม่ต้องห่วงว่าลูกจะไม่มาดูแลพ่อแม่ ลูกกลับยินดีด้วยซ้ำที่ได้ตอบแทนบุญคุณบุพการี