โกรธ เกลียดพ่อ ที่เมาเหล้า พาลอาละวาด

ปุจฉา - กราบเรียนพระอาจารย์ค่ะ ตั้งแต่หนูจำความได้ตอนนี้ก็อายุ 21 แล้ว ครอบครัวหนูทะเลาะกันทุกๆ วัน และพ่อของหนูก็คือต้นเหตุของทุกๆ วัน เขากินเหล้ามาแล้วก็ชอบมาพาลคนในบ้าน ด่า แม่ ด่าหนู ทุบข้าวของในบ้าน ด่าเสียๆหายๆ คิดแต่สิ่งไม่ดี หาว่าแม่ไปมีอะไรกับลูกตัวเองบ้าง ญาติบ้าง ทั้งๆ ที่ไม่เป็นความจริง

ทวงบุญคุณว่าไม่น่าให้เรียน ว่าหนูไม่น่าเกิดมาเป็นลูกเขา หนูก็น้อยใจนะหนูไม่เคยทำอะไรเขา เรียนก็ไม่เคยติดอะไรเลย เรื่องไม่ดีก็ไม่เคยทำ กลับจากวิทยาลัย ก็มาทำงานบ้านทุกอย่าง เสาร์ -อาทิตย์ ก็ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวที่ไหน ไม่เคยทำอะไรให้เขาต้องเสียใจหรือทำสิ่งไม่ดีเลย แต่เขาทำให้หนูเสียใจร้องไห้เกือบทุกวัน เสียความรู้สึกดีๆที่เขาเป็นพ่อ

ความที่เจอแต่เรื่องแบบนี้ตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ ความรู้สึกมันฝั่งใจมันทำให้หนูเปลี่ยนไป มันทำให้หนูไม่อยากเจอเขาไม่อยากคุยกับเขา จนไม่อยากเป็นลูกของเขามาคิดน้อยใจว่าน่าจะเลือกเกิดได้ ไอ้ความที่หนูทนไม่ได้บ้างหนูก็จะพูดไปทำนองว่า หนูไม่อยากเกิดมาเป็นลูกของเขา แล้วบางทีก็ว่าเขาว่าบ้าง คือมันสุดๆ แล้ว อยากถามว่า พูดแบบนั้นมันบาปไหมค่ะแล้วจะทำอย่างไรให้เขาเลิกพาลคนในครอบครัวได้บ้างค่ะ ขอบคุณค่ะ

พระไพศาล วิสาโล วิสัชนา - การต่อว่าด่าทอ หรือการพูดเพื่อทำร้ายจิตใจใครนั้น ไม่ว่ากับใครก็ไม่ดีทั้งนั้น ยิ่งกับบุพการีหรือผู้มีพระคุณด้วยแล้ว ก็ยิ่งไม่ถูกต้อง แม้กรณีของคุณจะเป็นเรื่องที่น่าเห็นใจก็ตาม คุณควรพยายามควบคุมอารมณ์ของตน อย่าลุแก่โทสะ หาไม่จะลืมตัว เผลอทำสิ่งที่ต้องเสียใจในภายหลัง

สาเหตุที่พ่อคุณมีพฤติกรรมอย่างนี้ก็เพราะเหล้า หากจะให้เขาเลิกระรานก่อกวนคนในครอบครัว ก็ควรช่วยให้ท่านเลิกเหล้า หรือกินเหล้าให้น้อยลง แต่จะทำเช่นนั้นได้ ลูก ๆ ก็ต้องมีสัมพันธภาพที่ดีกับท่าน หาไม่แล้วลูก ๆ พูดอะไรไปท่านก็ไม่ฟัง กลับรู้สึกต่อต้านด้วยซ้ำ

จะว่าไปการที่ท่านมีพฤติกรรมระรานคุณและแม่ก็คงเพราะเห็นว่าอยู่คนละฝ่ายกับท่าน อย่างน้อยก็ควรทำให้ท่านรู้ว่าคุณและคนอื่น ๆ ในบ้าน เป็นห่วงท่าน และยังเคารพนับถือท่าน ถ้าท่านรู้ว่าทุกคนในบ้านรักและเคารพท่าน ก็จะมีความเกรงใจมากขึ้น นอกจากจะรับฟังมากขึ้นแล้ว ยังอยากปรับปรุงตนเองให้ควรค่าแก่ความรักและความเคารพของลูก ๆ และภรรยาด้วย