การเมืองในความฝันของข้าพเจ้า
ในการเลือกตั้ง สส. ใช้ระบบสัดส่วนทั้งประเทศ
แบ่งประเทศไทยออกเป็น สัดส่วนรวม 5 ส่วนให้แต่ละส่วนมี สส. เท่าเทียมกัน ที่ เขตละ 100 คน
5 สัดส่วนหรือ 5 เขตนี้แบ่งตามภูมิภาคเดิมที่มีอยู่แล้ว คือ
1 . ภาคเหนือ เป็น เขตที่ ๑ มี วว. ได้ 100 ท่าน
2. ภาคกลางเป็นเขตที่ ๒ มี สส. ได้ 100 ท่าน
3. ภาคตะวันออกเฉยงเหนือมี สส. รวม 100 ท่าน
4. ภาคกทม และ ตะวันออก มี สส. ได้ รวม 100 ท่าน
5. ภาคใต้ มี สส. รวม 100 ท่าน
รวม 5 ภาค มี สส. ได้ 500 ท่าน
ใ ห้ สส.ต้อง สังกัด พรรคการเมือง และต้องไม่เคยเปลี่ยนพรรคมาก่อนลงสมัครเลือกตั้ง 5 ปี (เพื่อให้มีอุดมการณ์ที่ดีและถูกต้อง เพราะ มองว่า การเปลี่ยนพรรคบ่อย ๆ ไม่ใช่วิถีของผู้เสียสละเพื่อลงรับสมัครทำงานด้านการเมืองอันเป็นสาธรณะท่าน กลางแบบอย่างที่ดีของปวงประชาชน)
ทำไม ต้อง ภาคละ 100 ท่าน และทำไมภาค ใต้และตะวันออก กทม มี สส. ได้มากกว่าต่อพลเมืองที่เท่าเทียมกัน
ก ารมีที่มาของตัวแทนประชาชน ควรมาจากฐานเศรษฐกิจ การศึกษา และ การดำรงชีพของพลเมืองเป็นหลักซึ่งจะแตกต่างจากอดีตตั้งแต่ พศ.ศ 2475 เป็นต้นมานั้น จะเอาจำนวนพลเมืองมากน้อยเป็นตัวหลักในการสรรหาตัวแทนประชาชนไปทำงานในรัฐสภ า จึงไม่ใช่การได้มาของตัวแทนที่มีคุณภาพเพียงพอ ทำให้ พลเมืองในเขตเศรษฐกิจซึ่งเป็นหัวใจหลักในการบริหารประเทศต้องขาดโอกาสในการพ ัฒนาบ้านเมืองให้ทัดเทียมกับ อารยะประเทศ
และ การใช้จำนวนพลเมืองประชากรเป็นตัวแทนในรัฐสภา เป็นช่องทางให้ นายทุนที่ไม่หวังดีต่อประเทศชาติ จากทั้งในประเทศและต่างประเทศสามารถใช้ทุนชั่วร้ายเข้ามาสร้างความวุ่นวายได ้และสามารถใช้ทุนชั่วนี้ สร้างบรรทัดฐานที่ไม่ถูกต้องในสังคม
ขอให้เพื่อน ๆ ผู้รักชาติโปรดพิจรณาในความคิดของข้าพเจ้าด้วยเทอด
ส่วน สว. ก็ ใช้แบบเดิมตามรัฐธรรมนูญ 2550 ก็ น่าจะเหมาะสมแล้ว
จักรพงศ์ ซิน
jackrapong007@lycos.com
ในภาคอิสานมีพลเมืองมากที่สุดแต่ไปทำงานในอุตสหกรรมและเศรษฐกิจนอกภูมิภาคของตนเองมากกว่า ร้อยละ 40 ส่วนมรภาคเหนือก็มากกว่าร้อยละ 50
แล้วพลเมืองเหล่านั้นไปอาศัยนอกภูมิภาคของตนเองนั้นไปอาศัยที่ใดเล่า
๑ กทม ใน การศึกษาและประกอบอาชีพการค้าขาย รับจ้างก่อสร้างและแม้แต่อาชีพขอทาน
๒ ภาคตะวันออก ส่วนใหญ่ในโรงงานอุตสหกรรม
๓. ภาคใต้ ในอาชีพการท่องเที่ยวและภาคเกษตร สวนยาง นากุ้ง ประมง และรับจ้างทั่วไป
ก ็นี่คือสาเหตุว่าทำไมพลเมืองครึ่งหนึ่งในภาคอิสานและภาคเหนือต่างเดินทางไปท ำงานทำอาชีพต่างถิ่น แต่เมือมีการเลือกตั้งก็เดินทางกลับภูมิลำเนาเดิม ไปลงคะแนนเสียงเลือกคนที่ไม่ได้ช่วยอาชีพของตนเองเลย
เพราะฉะนั้น พลเมืองใดใดทำงานในที่ใดใดต้องลงคะแนนเสียงเลือกตั้ง ในที่ที่ตนเองทำงานและมีการลงชื่อเข้ารักษาพยาบาลการป่วยไข้เท่านั้น หรือ ที่ใดใดที่ตนเองกำลังศึกษาเล่าเรียนและทำงาน เช่นครูอาจารย์ หรือ สาวโรงงาน
ถ้าเป็นดั่งนี้ ประเทศไทยจะมีตัวแทนประชาชนถูกที่ถูกทาง ปากเสียงที่แท้จริงก็จะเกิดขึ้นทันที
ก ทม. มีพลเมือง อาศัยจริง ๆ มากกว่า 10 ล้านคนแต่มีชื่อในทะเบียนราว ๆ 6 ล้านคน แต่มีผู้มีสิทธเลือกตั้งเพียง 4 ล้านกว่าคนเท่านั้น พลเมืองที่มีสิทธิเหล่านั้นหายไปใหน
พวกเขาพากันเดินทางกลับไปภูมิลำเนาเ ดิมไปเลือกผู้แทนที่ตนเองไม่ได้ใช้บริการใดใดเลย แต่ตัวแทนปวงชนเหล่านั้น กลับไปมีอำนาจเหนือ ตัวแทนมร กทม. ที่ คนเหล่านั้นมาอาศัยอยู่
น่าจะไม่ถูกต้องตามหลัก ความเป็นจริงในการปกครองในระบอบประชาธิปไตย
เ
jack
ที่มา http://www2.manager.co.th/Politics/ViewNews.aspx?NewsID=9510000074892
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น