ภูเขาสูงเสียดฟ้าสิ้นสุดได้ที่ยอดเขา
ทะเลกว้างใหญ่สิ้นสุดได้ที่แผ่นดิน
กาลเวลาสิ้นสุดได้ที่วันเดือนปี
ใยเล่า-ความทุกข์โศกของเธอ
ไม่สิ้นสุดได้ที่ใจของเธอเอง
......................
ที่ผ่านๆมา....ก็คงจะผ่านๆไป
ความรัก....ความห่วงใย....สิ่งที่ดีดี..
บางครั้งถึงแม้จะเติมลงไปมากมายเท่าใด
กลับไม่มีความหมายใด.....
สำหรับใครบางคน....
อยากให้เธอเริ่มต้นใหม่...
เริ่มที่ใจ...ที่ใครคนหนึ่งมาแทน...
และใครคนหนึ่งนั้น....พร้อมที่จะรับอย่างเต็มใจ
..........................
แม้หนทางนั้นแสนไกล
แต่หัวใจฉันนั้นเฝ้าห่วงหา
เป็นกำลังใจให้เธอนั้นทุกเวลา
เพียงเธอนั้นรู้ว่าฉันไม่ลืม....
.............................
โบกมืออำลา
แล้ววันนี้ก็ผ่านไปอีกวัน
เดินไปตามทางที่เธอใฝ่ฝัน
ไปตามกำลังที่เธอปรารถนา
รีบเรียนรู้เผชิญสู่สิ่งใหม่ๆ
พร้อมเตรียมใจกล้าศึกษา
ทั้งตำราผู้คนและเวลา
จะสอนสั่งคุณค่าชีวิตเรา...
เก็บวันนั้นที่มีค่า
เก็บช่วงเวลาที่สดใส
เก็บความรักที่เธอให้
เก็บไว้ในความทรงจำ
ป่าค้างตะวันผันผ่านน่านฟากฟ้า
เบิกดวงตารอยยิ้มและความหวัง
เติมความฝันใส่ความรักเป็นกำลัง
หัวใจยังสดใสและชื่นบาน.....
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด อย่าทิฐิต่อกัน
มีความในใจใดๆ ให้เปิดเผยต่อกัน
เพราะคืนวันนั้นสั้นนัก
บางที...อาจจะสายเกินไป ที่จะเรียกเวลาให้ย้อนคืน
แม้ไม่มีความรักให้...
มีแต่ความจริงใจมาฝาก....
หากทำให้เธอลำบาก...
ไม่อยากรับฝ่ากก็ตามใจ
แต่หากว่าเธอรับไว้
จะไม่ทำให้เธอผิดหวัง
รับรองเป็นกำลังใจให้ทุกครั้ง
แม้ยามเธอพลั้งก็จะไม่ห่างไกล
ความเจ็บปวดของวันวานที่ได้รับ
ความแตกดับของพรุ่งนี้ที่จะเห็น
กับวันนี้ที่คล้ายตายเย็นๆ
เก็บไว้เป็นประสบการณ์เตือนใจตน...
พรุ่งนี้อนาคตจะเป็นอย่างไร
เธอเท่านั้นที่จะสามารถตอบได้
มันจะดีหรือร้ายเพียงใด
ขึ้นอยู่กับหัวใจของเธอเอง....
เมื่อน้ำค้างหยดหล่นบนดอกไม้
ลมรำเพยระเหยหายเมื่อใกล้สาง
กับชีวิตวันนี้ที่บอบบาง
เหมือนน้ำค้างระเหยตายด้วยสายลม
ไม่มีใครไม่เคยผิดหรือพลาดพลั้ง
ไม่มีใครจักสมหวังไปทุกสิ่ง
ไม่มีใครหนีพ้นความเป็นจริง
ไม่มีใครหยุดนิ่งอยู่ตลอดกาล
มีโอกาสเกิดมาสวรรค์สร้าง
ความคิดกว้างก้าวไกลไม่หยุดนิ่ง
มีสมองสองมือรู้ทุกสิ่ง
ความเป็นหญิงใช่อุปสรรคจักขวางเธอ
ดูอดีตหารอยพลาดอาจแก้ไข
นำกายใจสู่ทางดีมีความหวัง
ประกอบการงานก้าวหน้าเยี่ยมเปี่ยมพลัง
ใช้เวลาดูตามหลังก่อนสั่งลา
พึงใจในสิ่งที่มี
เมื่อมีชีวิ...
กระทำหน้าที่ดีงาม....
น้ำตา...ดวงแก้วแวววาม
ตราตรึงติดตาม...
เสาะหารากเหง้าของตน....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น