ยามเช้า
นั่งนิ่งนึกในความสงบ
เบื้องหน้าคือ สายน้ำ
แควใหญ่ที่ไร้สุ้มเสียง
ชีวิตไม่มากไปกว่าความว่าง
ความคิดของฉันคือท้องฟ้า
ที่โต๊ะห่างออกไป
เพื่อนๆของฉัน งดงาม
เหมือนดอกไม้ผลิบาน
ด้วยเสียงเพลงและสำเนียงกีตาร์แผ่วเบา
ลำนำแห่งมิตรภาพคือแดดแรกที่กำลังฉายฉาน
กาลเวลา ไม่รู้สิ้นสุด
ชีวิตของฉันช่างยาวนานในความสงบ
สมพงษ์ ทวี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น