พรปีใหม่

ไร้คำพิศวาสจนหยาดหยด
มาหลั่งรดหัวใจปีใหม่นี้
มองรอบข้าง ด่างดำถูกย่ำยี
ล้วนแต่มีทุกข์แน่นเต็มแผ่นดิน

จะขอพรที่ไหนจากในหล้า
จะวอนฟ้าชั้นไหนก็ไม่สิ้น
จะวอนเทพตนใดให้ได้ยิน
จะดีดดิ้นกี่ครั้งยั้งจะพอ

หากว่าตนไม่กลัวฝ่าขวากหนาม
หากว่าตนเดินตามแต่ร้องขอ
หากว่าตนงอเท้าเฝ้าคอยรอ
หากว่าตน งอนง้อรอปราณี

ย่อมต้องกล้าสืบสานการต่อสู้
ย่อมจะรู้แนวทางสร้างศักดิ์ศรี
ย่อมต้องสู้ความชั่วด้วยความดี
ย่อมต้องมีเหตุผล ช่วยดลใจ

จึงย่อมอยู่บนโลกคลายโศกสิ้น
จึงโบยบินด้วยฝันอันยิ่งใหญ่
จึงเสรีความคิดวิจิตรไกล
จึงสมพรปีใหม่มดังใจคิด

สายธารสิโป