++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันอาทิตย์ที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2549

รมณีย์

ดึกดื่นตื่นตาฟ้าห่ม
ผิวแผ่วเพลงลม
เพราะพริ้งดั่งทิพย์คีตการ

ขุน ศึกหลงลืมรำบาญ
ดื่มด่ำสำราญ
หลงใหลในห้วงอารมณ์

คนทุกข์ท่วมท้นระทม
น้ำค้างพร่างพรม
หัวใจพรายผ่องโดยพลัน

จุมพิตนวลแสงแห่งจันทร์
อบอุ่นเอื้อปัน
อวลไออิ่มรักรมณีย์

ย่อมปวงปรัชญาเมธี
แหละเหล่ากวี
ร้อยรสโศลกรำพึง

ขุนโจร ใจดิบด้านดึง
ดั่งมนตร์ตราตรึง
ลืมฆ่าเข่นเค้าชีพคน

คนล้าเหนื่อยนักจำนน
ฮึกเหิมอีกหน
ในห้อมแห่งราตรีงาม

ดึกดื่นดาว วาววาม
ให้เห็นนิยาม
หลากหลายเรื่องราวพราวฟ้า

คล้ายตาสบต้องดาวตา
คล้ายคู่สนทนา
สนิทแนบในห้วงดวงใจ

ปล่อย ฝันล่องลอยเรื่อยไป
สู่ฟ้าอำไพ
เพื่อพร้อม-พรุ่งนี้-ชีวิต ฯ

มาโนช นิสรา

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น