แต่ไม่ฆ่าความจริงที่เป็นอยู่
เท็จได้ธรรมดาสาย
ตาดู
มิหลอกการหยั่งรู้ที่ลึกล้ำ
ใดสิ่งสวยงามวิเศษศิลป์ศึกษาสืบค้นในสัจจะ
คือคุณแก่แผ่นดินที่ดื่มด่ำ
ใดสิ่งหยาบช้าสาริยำ
กล
คือกรรมเวรแดนของแผ่นดิน
สาระสืบสานทุกงานศิลป์
ให้คงภาพคู่พื้นปฐพิน
เมื่อยลยินหยั่ง
รสกำหนดรู้
รู้ให้จริงเพื่อจารซึ่งสัจจะพินิจนิ่งวันหนึ่งข้างหน้านั้น
เป็นพันธะหน้าที่พึงมีอยู่
ภาระการสานสร้างเส้นทางปู
ไปสู่กาลเวลาอนาคต
มิใช่วันใครนำใครกำหนด
มีหรือใครอยู่ยงขึ้นทรงยศ
เมื่อสิ้นหมดมอดสูญสมัยกาล
ค่าคนคงที่ยังชีวิตเมื่ออยู่ย่อมมีหวังว่ายังอยู่
เป็นเส้นใยเมืองนิมิตอันก่อสาน
ใดจะเหลือเมื่อร่างลงแหลกราน
เพียงตำนานบอกเล่าก็เท่านั้น
ยังเป็นผู้วาดวางหวังสร้างสรรค์
สร้างเป็นสมบัติแห่งปัจจุบัน
อภินันท์นอบให้สมัยมา
ปัญญางามโดยทรรศนะความงามแฝงแง่มีปมเงื่อน
สร้างสิ่งสาระด้วยรู้ค่า
เป็นบัวสวยรับแสงสุริยา
พ้นปากเต่าปูปลาเสมอไป
ไม่มีใครบิดเบือนตลอดได้
เมื่อรู้งามรู้แง่รู้แก่ใจ
คือรู้ในสิ่งที่พึงปรีดา
กาลเวลาฆ่าสิ้นสรรพสิ่ง
แต่ความจริงไม่เคยให้ผู้ใดฆ่า
เมื่อความจริงความงามตามกันมา
ย่อมอยู่กับกาลเวลานิรันดร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น