++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันเสาร์ที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2549

วังบวร

บวรวังรังสรรค์พรรณพิจิตร นิมิตรไพสิฐศรีรุจีสวรรค์
มหาสุรสิงหนาทปราสาทสุวรรณ เกินรำพันโอภาสราชมณเฑียร
พระที่นั่งพุทไธสวรรย์ขัณฑ์ แพราวอัพพันตร์พรรณรายพรายพาเหียร
เปลวช่อฟ้าท้าวิมานตระการเกียรติ์ พิเศษเศียรนาคสะดุ้งพุ่งพริ้วลม
พระพุทธสิหิงส์สิงสถิตย์ เจริดวิจิตรพุทธลักษณ์ประจักษ์สม
เรืองอร่ามวามกาญจน์เกินขานชม พระพักตร์คมชัดงามองค์รามแล
ชวนรำลึกตรึกธรรมอำรุงจิต จูงให้คิดน้อมนำธรรมกระแส
ว่าทุกข์ผองล่องจากเหตุเลศที่แท้ เกิดแล้วแก่,เจ็บตาย ย้ายพรากกัน
กอปรกรรมใด,ผลกรรมนำสนอง ธรรมประคองใจสงบพลกองขันธ์
บ่มบุญเบิก,เพิกบาป,อาปจินต์วรรณ พิสุทธิ์สันโดษสติดำริภาร
โบสถ์บวรสถานสุทธาวาส เรืองวิลาสจตุรมุขสุกใสสถาน
ตะวันเช้าทอรังสีคลี่แก้วกาญจน์ ทวารบานจำหลักทองทุกช่องเชิง
แผงเพ็ญบันไพพรรณสีทวีวาว เพริศพรายพราวราวรุ้งรุ่งฟ้าเหลิง
เปลวช่อฟ้าใบระกานาคาเริง ลักษณ์ดำเกิงไขราสุธากร
มุขสี่ต้นตระการแล้วแวววะวาบ กระแหนะกาบกระหนกกาญจน์ผสานศร
รุ่งรังสีขจีฉายขจายขจร ตะวันรอนย้อนส่องลำยองใย
จิตรกรรมผนังในแสนไกรเกริก ภูมิภาพเบิกสุนทรีย์ศรีไสว
แพนผนังสิบสองบานซ่านหทัย งามวิไลธงไชยช่างสร้างตราตรึง
จรูงพื้นจรดชายคาประดาภาพ สมเป็นลาภมรดกตกทอดถึง
ใครมาเห็นไม่วายเว้นเน้นรำพึง ครุ่นคะนึงซึ้งถวิลศีลธรรมพราว ฯ
แวววาวราวดั่งมณีรุ้ง รังสรรค์ เทียวนา
แสงส่องยองใยบัน ช่อฟ้า
งามจริงยิ่งพรหมขัณฑ์ พรรณแจ่ม เจิดแฮ
พราวพร่างระวางวังจ้า อ่องหล้าเลอสรวง แม่เอย
ผมร้อยกรองพจมานบรรสานศัพท์ เชิงร้องรับบทกวีศรีสมัย
ยึดแบบอย่างทางครูผู้เกริกไกร เขียนขึ้นใหม่หน้าโบสถ์โรจน์อารมณ์

ล้วน เจนใจ (2535)

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น