++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันอังคารที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2549

สุพรรณกัลยา


"ที่เขาเห็นเห็นกันนั้นเห็นจริง
แต่ว่าสิ่งที่เห็นหาจริง ไม่"
หลวงปู่ดุลย์ท่านเอ่ยเฉลยไว้
เป็นจริงซ้อนจริงในไม่เป็นจริง

ที่เขาเห็นพระสุพรรณกัลยา
นิมิตมาเป็นภาพจับใจ ยิ่ง
ให้เห็นตามความงามความเพริศพริ้ง
ล้วนเป็นสิ่งเศกสรรค์บันดาลดล


บันดาลขึ้นจากจิตที่คิดมั่น
พระสุพรรณกัลยา มาแต่ต้น
วีรกรรมคำเก่าเคล้าระคน
กระทั่งอยากได้ยลเหมือนได้ยิน


จิตจึงนึกจึงเห็นกลายเป็นภาพ
ให้ได้กราบได้ไหว้ เหือนใจสิ้น
เป็นตัวตนให้เคารพอบอุ่นอิง
ได้พึ่งพิงโภชประโยชน์ยาว


ภาพที่เห็นเห็นกันนั้นไม่จริง
แต่เป็นสิ่งให่ระลึก นึกสืบสาว
เกียรติประวัติวีรกรรมย้ำเรื่องราว
ประวัติศาสตร์ชาติคราวต้องร้าวรอน


คนมีสิทธิ์คิดได้คิดไปเถิด
คิดเพื่อ เกิดคุณค่าอุทาหรณ์
ให้เห็นเหตุเภทพาลทุกขั้นตอน
ให้เห็นผลที่สะท้อนสะเทือนตาม


อย่าหลงเพียงภาพฝันที่ชั้นวาด
นิมิตรมาดงามสง่าน่าเกรงขาม
อย่างมงายไสยศาสตร์อุบาทว์ทราม
จงแจ้งความจริงเท็จเถิดคนไท


"ที่เขาเห็นเห็นกันนั้นเห็น จริง
แต่ว่าสิ่งที่เห็นหาจริงไม่"
สังคมสิ้นสัจธรรมเหนี่ยวนำใจ
คนจึงใช้มายามายึดแทน


เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น