++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันอังคารที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2549

กำพร้า

ลืมตาใสใสใครกันหนอ
เสียงร้องคลอเปิดชีวิตปีฟ้าใหม่
เป็น อรุณเบิกฟ้าให้ไฉไล
สว่างไสวแม้ในรัตติกาล

ผิวเจ้าอ่อนละมุนละไมอำไพนัก
จะฟูมฟักเจ้านี้เช่นลูกหลาน
ทนุถนอม กล่อมแก้วใจให้เบิกบาน
และสืบสานรักแท้แทนแม่เจ้า

แม้ไม่รู้เหตุผลคนเป็นแม่
เธอพ่ายแพ้สิ่งใดจึงขลาดเขลา
ทอด ทิ้งดวงฤดีนี้ไว้แต่วัยเยาว์
ดอกโศกเจ้าโศกเศร้าราวร้าวทรวง

เอาเถอะเจ้าจงนอนก่อนฟ้าสาง
ฟ้ารุ่งรางสว่างแล้วในแมน สรวง
จะปลุกเจ้าให้เข้าใจในโลกลวง
เจ้าพุ่มพวงหลับเถิดหนาอย่าอาวรณ์

เมื่อเจ้าตื่นขึ้นมาอย่าร้องไห้
เจ้าจะได้ดื่ม นมน้อยที่คอยป้อน
แม้มิใช่นมแม่เจ้าอย่าเว้าวอน
เจ้าจงนอนกินให้สบายใจ

เพราะชีวิตถูกลิขิตเป็นปริศนา
เจ้าจงกล้า จะฝ่าฟันวันฟ้าใหม่
ยอมรับกับอดีตที่เป็นไป
เมื่อฟ้าใสจะเข้าใจในชีวิต

"เสาวรี"

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น