กาลครั้งหนึ่ง ในปัจจุบันกาลนี่เอง
ธนบัตรแบ๊งค์ ๑๐๐๐ ได้ถูกพิมพ์ออกมาสู่ท้องตลาด
หลังจากนั้นก็ได้อยู่ในกระเป๋าของนักธุรกิจ ประชาชนผู้มีอันจะกินทั้งหลาย
ด้วยความภาคภูมิใจอย่างยิ่งจนอดเก็บไว้ไม่อยู่
แบ๊งค์ ๑๐๐๐ จึงพูดกับแบ๊งค์อื่นๆออกมาว่า
“ นี่พวกเธอ ดูสิ ฉันได้เดินทางไปที่ต่างๆกับบรรดาเศรษฐีทั้งหลาย
ฉันไปมาแล้วทั่วโลก ทั่วทุกทวีปก็ว่าได้ ”
แบ๊งค์ ๕๐๐ จึงพูดว่า .....
“เธอนี่โชคดีจังที่ได้เดินทางไปทั่วโลก แต่ฉันก็ได้เดินทางไปตามห้างสรรพสินค้า
ทั้งขึ้นเหนือล่องใต้ทั่วประเทศเหมือนกันนะ ”
แล้วแบงค์ 1000 กับ แบงค์ 500 ก็หันมามอง แบงค์ 20 ซึ่งฟังอยู่อย่างสงบ
“แล้วเธอล่ะ แบงค์ 20 เธอไปไหนมาบ้าง เล่าให้พวกเราฟังหน่อยสิ”
แบงค์ 20 ที่ฟังอย่างเงียบๆ เมื่อถูกขะยั้นขะยอให้เล่า จึงพูดขึ้น
“ฉันไม่ค่อยมีโอกาสได้ไปเที่ยวต่างประเทศหรือตามห้างสรรพสินค้าหรอก
ส่วนใหญ่ฉันจะอยู่ตามวัด เขาทำบุญวัด อยู่ในตู้บริจาค และติดอยู่ตามต้นกฐิน
ถึงฉันจะไม่ใหญ่โตอะไร แต่งานบุญทุกงานก็มีพวกฉันมากที่สุดนะจะบอกให้ ”
คนเราเวลาใช้จ่ายเพื่อความสนุกสนานเพลิดเพลิน
จ่ายเป็นพันเป็นหมื่นไม่มีความเสียดายเลย
.
.
.
แต่เวลาทำบุญกลับทำแค่ ๒๐ บาทก็พอ
.
.
.
แล้วคุณล่ะคะ ?
ปล. ใกล้เข้าพรรษาแล้ว จขบ. จึงฝากเรื่องเล่าใบ 20 ไว้ค่ะ
จริง ๆ แล้วทำบุญ 1 2 3 บาทก็ไม่เป็นไร แล้วแต่กำลังทรัพย์
เพียงแต่ใจ พร้อมจะทำบุญก็ได้เต็ม ๆ แล้วค่ะ
สุดท้าย .. ขอโมทนาบุญทุก ๆ บุญ กับชาว blog ทุก ๆ คนนะค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น