++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันจันทร์ที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2551

ถ้าไม่ออกมาประท้วง แล้วจะทำอย่างไร...

ถามจริง ใครบ้างที่อยากตาย ใครบ้างที่อยากพิการ



ถามจริง ใครบ้าง ที่อยากโดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียว



คนที่รู้ทั้งรู้ ว่าไปชุมนุมแล้วเสี่ยงชีวิต แต่ยังกล้าหาญออกไป คนพวกนี้ “คิด” อะไร และทำเพื่ออะไร



ฉันเคยคุยกับ “พลตรี” ในราชการผู้หนึ่ง โดยนัยยะ ท่านเห็นด้วยกับพันธมิตรฯ ที่ต่อสู้กับรัฐบาลโกงกิน และขบวนการทำลายสถาบัน แต่ไม่เห็นด้วยกับการระดมมวลชนออกมาชุมนุม ท่านพูดตั้งแต่เดือนมิถุนายน ว่า



“เรียกคนออกมาทำไม เกิดมันบ้าเอาทหารตำรวจมาลุยยิง คนเจ็บคนตายไป ใครจะรับผิดชอบ”



“แล้วทางที่ถูกที่ควร พันธมิตรฯ ควรทำอย่างไรคะ”



“สู้กับคนหน้าด้าน มันต้องพึ่งศาลอย่างเดียว พึ่งกระบวนการยุติธรรมอย่างเดียว”



“แต่คดีมันไม่เดินเลยนะคะ... ตำรวจไม่ส่งฟ้อง อัยการดองคดี พวกเขาคุมไว้ได้ทุกกรมกอง คดีทุกคดีไม่เคยถึงศาล หรือกว่าจะถึงก็ช้ามาก เหมือนอยู่ในยุคมืด ถ้าไม่ออกมาประท้วงจะทำอย่างไรคะ...”



นายพลตรีเงียบ ยกบุหรี่ขึ้นอัด พ่นควันออกมา จ้องตาฉัน แล้วส่ายหน้า... สายตาของเขาว่างเปล่า แม้มุมปากจะมีเลศนัย...



ฉันเชื่อว่า... เขาเองก็ตอบไม่ได้เช่นกัน... ว่าถ้าไม่ออกมาประท้วง แล้วจะทำอย่างไร...

Chongko

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น