++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันเสาร์ที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2548

เวียผะตู แผ่นดินหอม

  แผ่นดิน กลิ่นหอม
กล่อมขวัญในวันฝันร้าง
ก้มชิด ก้มชิด ติดทาง
เชยกลีบใสบางดอกไม้

  หลังระผืนหญ้าชุ่มฉ่ำ
เดียวดายดื่มด่ำดาวใส
ลมพร่างพาฝนใบไม้
พรูพรูพร่ายพร่ายนัยน์ตา

  ชื้นชื้นรื้นร่าง
หม่นทางท่ามกลางภูผา
หมอกมวลอวลไอภูชรา
โอบฟ้า โอบตา โอบใจ

  อาทิตย์แย้มยิ้ม
ตรงริมขอบผาฟ้าใส
หอมกลิ่นฟืนถ่านควันไฟ
ลูบไล้ โรยร่างเลือนลาง

  \'วิหล่องตี๋ รินไหล
กระซิบบอกความนัยเมื่อใกล้สาง
กรวดกลิ้งทิ้งร่างอยู่เกลื่อนทาง
ผีเสื้อว้างว่อนเวี่ย เรี่ยชายน้ำ

  หอมเอย หอมกรุ่น
โอบอุ่น วิญญาณหวานฉ่ำ
กลิ่นภูผา ดาริกา ฟ้าน้ำ
อวลร่ำ วิถีป่า ปกากะญอ

เจริญขวัญ

  เวียผะตู..เป็นภาษากะเหรี่ยง
ที่กะเหรี่ยงเรียกป่าทุ่งใหญ่นเรศวร

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น