ถนนดำมีรอยด่างทอดเป็นสาย
เท้าทุกเท้าย่ำอดีตเดินกรีดกราย
รอยยิ้มแต้มพรายเรียวหน้านวล
ฝันวันนี้สีอะไรใครรู้บ้าง
ท่ามกลางการต่อสู้ที่ผันผวน
กระแสโลกานุวัตรจัดกระบวน
จะเดินทวนหรือเดินตามเฝ้าถามใจ
เหลียวหาเงา เจ้าย่ามแสงเดือน
ลางเลือนท่ามความเคลื่อนไหว
นานนักที่เจ้าต้องจากไป
ไม่มีท่าจากแดนไกลถึงเจ้าพระยา
อยากฟังความรู้สึกนึกคิด
ต่อสังคมต่อชีวิตเบื้องหน้า
เราจะอยู่อย่างไรไม่ให้เสียน้ำตา
เมื่อเห็นคนถูกฆ่าความเป็นคน
หรือเราต้องร้องไห้ไม่มีจบ
อย่างที่เคยพานพบ เคยสับสน
วันเจ้าทอย่ามแสงเดือนเหมือนจำนน
เราได้แต่มืดมนในหัวใจ
ณ วันนี้ก็ยังรอขอความเห็น
รอประเด็นการคิดค้น เริ่มต้นใหม่
บ้านเมืองวิกฤติศรัทธาประชาธิปไตย
ประวัติศาสตร์สังคมไทย รอทบทวน
รอยเท้าคนรุ่นหลังยังเดินย่ำ
บนบาดแผลเจ็บช้ำความปั่นป่วน
ยังหลงทาง ก้าวพลาด..ขลสด..เรรวน
สุขทุกข์ล้วนเกิดนิยามความพอดี
คิดถึงเพื่อนลืมผองน้องพี่
ข่าวคราวเงียบหายหลายขวบปี
มาลานโพธิ์วันนี้..ไม่มีใคร
วันรวี รุ่งแสง พ.ค. 2537
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น