..ชีวิต..

ในแววตาว่าคงระทมโศก
ราวทั้งโลกแหลกยับกับรอยหวาย
หนาวน้ำตาพาหลั่งลงพร่างพราย
เขาเฆี่ยนลายหลังไหล่หัวใจราญ

ไม่ใช่คนด้วยกันกระนั้นหรือ
เหมือนถูกซื้อมาเป็นทรัพย์ประดับบ้าน
ชีวิตทาสรันทดท้อ ทรมาน
น่าสงสารคนดูแล แม่และเมีย

น.ส.สายป่าน ปุริวรรณชนะ

ผลตำลึงที่สุกแดง
ไม่ใช่ที่สุดแห่งความสมบูรณ์ของตำลึง
ความสำเร็จเป็นเพียงส่วนหนึ่งของชีวิต
แม้มันสำคัญที่สุด แต่ก็ไม่ใช่ตลอดเวลา
ตำลึงที่สุกแดง
จากนั้นหล่นร่วงลงสู่ดิน
แต่เม็ดตำลึงจะเตฺบโตเป็นตำลึงต้นใหม่ต่อไป
คนเราหลังสำเร็จผลแล้ว ถ้าไม่อยากหลุดร่วงล้าหลัง...
มีแต่ต้องเริ่มต้นใหม่
ตามเหตุการณ์ตามปัจจัยเฉพาะหน้าแห่งตน

วรกมล