อัปยศ

เมื่ออำนาจเนื่องนำหนุนอำนาจ
เบิกอุบายอันอุบาทว์มาทุกเบื้อง
เมืองก็มืดหมู่มารขึ้นผลาญเมือง
และสืบเนื่องนานเน้นเป็นฉะนี้

ยอมจำนนสิ่งนั้นฤาไฉน
สงบนิ่งโดยนัยเอาใจหนี
ให้มารร้ายเริงเล่ห์โดยเสรี
และพลิกแผ่นปฐพีด้วยแรงพาล

อีกกี่คราวกี่ครั้งจะยั้งคิด
และรู้พิษผลภัยที่ไหม้ผลาญ
แล้วใครเล่าคือผู้แรกที่แหลกราน
ถ้วนทุกทิศทุกสถานทุกถิ่นทาง

เมื่อมัวเมามากมายย่อมหมายมั่น
เกิดกระสันยศศักดิ์ไม่รู้สร่าง
ยึดไว้ถือไว้ไม่ยอมวาง
มิรู้วันจิตว่างว่าพึงเว้น

อ้างชื่อประชาชนประเทศชาติ
ทุกถ้อยคำโดยขลาดเที่ยวเคี่ยวเข็น
ทุกครั้งใครเช้าค่ำค้าลำเค็ญ
ใครอยู่เย็นใหญ่ยงขึ้นทรงยศ

ตราบอำนาจเนื่องนำหนุนอำนาจ
ย่อมอุบายอันอุบาทว์ไม่จบบท
ปกครองคงเล่ห์ค้างบนทางคด
ยังย่อมยังอัปยศให้ยั่งยืน

"วาณิช จรุงกิจอนันต์"