ว่าวชีวิต

วาวตัวนั้นว่ายฟ้ามานานแล้ว
เสียงแอกล่องลมแว่วเจื้อย แจ้วอยู่
สีแต้มแต่งตัวว่าวเร้าใจดู
เห็นว่ายังงามหรูคู่ว่าวนั้น

เชือกเส้นยาวโยงมาพื้นหญ้าเขียว
คล้ายเชื่อมโยงหญ้า เรียวข้องเกี่ยวสวรรค์
ได้ร่วมเล่นเริงร่ามาผูกพัน
ร่วมผูกความใฝ่ฝันอันงดงาม

ว่าวยังเริงเล่นลมชมเมฆฟ้า
บนผืนหญ้า ยังเคลื่อนไหวในเขตสนาม
เคลื่อนไปมาด้วยความสุขทุกโมงยาม
แหงนมองว่าวมองตามความเป็นจริง

ความเป็นไปของ ว่าวงามในยามนี้
ยามซึ่งดูสวยดี-สีสดใส
ลอยอยู่สูงหนักหนาฟากฟ้าไกล
ลอยสมใจผู้เล่นว่าวอยู่ยาวนาน

ยาวนานคือ นานในกาลเวลา
คือกฏเกณฑ์ธรรมดาวัฏสงสาร
หากแต่รู้ "ความเป็น" เห็นเบิกบาน
เห็นเกิดขึ้น-อันตรธานบานในใจ

จึงเล่นว่าวตัวนี้ด้วยชีวิต
ด้วยวิถีลิขิต-ด้วยพิสมัย
ด้วยหยั่งรู้ด้วยเห็นความเป็นไป
จึงทุ่มเทหัวใจในกาละ

เมื่อลมล้าฟ้า หลับรับคืนค่ำ
ก็พร้อมสาวว่าวนำลงในขณะ
ซึ่งคือความเป็นไปในชั่วระยะ
เสียงแอกว่าวก็พร้อมจะสงบลง

สงบลงใน กาละรัตติกาล
อิ่มแล้วอดีตผ่านเบิกบานบ่ง
บอกสัจจะ "ความเป็น" ความมั่นคง
ว่าวชีวิตอัสดงไม่หลงแสดง

มาโนช นิ สรา