นกน้อยนั้นจะบินไปได้ไกลแค่ไหน
สักวัน..คง เหนื่อยล้ามาตกตาย
หากว่าใจไม่สู้ต่อโลกจริง
นกน้อยจ๋าเจ้าคงฝัน
ท้องฟ้านั้นคงสดใส
แต่ต้องฝ่าลมหนาวอีกยาวไกล
ไม่ เท่าไหร่คงไร้แรงและสิ้นลม
นกน้อยจ๋า..ขอเพียงเจ้าสู้
เจ้าจุรู้ปลายฟ้าสวยมากแค่ไหน
จุดหมายคงอยู่อีกไม่ไกล
ประคองปีกให้แกร่ง ไว้คงไม่นาน
โลกและชีวิตคือความเป็นอยู่ของมวลมนุษย์
แล้วมนุษย์จะพึงมีอะไร...
ถ้าไม่ใช่ความคิดและความรัก...
. โลก..จะให้โอกาสกับความรักที่ใช้ความคิด..
แต่โลกจะไม่ต้อนรับชีวิต...
ที่ใช้ความคิดเป็นทาส ของความรัก...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น