ทนเถิดลูก

ถึงสิ้นเดือนเหมือนสิ้นใจใครรู้บ้าง
เราอยู่อย่างยากจนทุกข์หม่นหมอง
หน้ายิ้มแต่จิตใจไม่สมปอง
คอยเฝ้าครองความโศกโรคทรัพย์จาง

ลูกเมียจะกินอะไรยังไม่รู้
เพราะเงินกู้เขาไว้ยังไม่สร่าง
มองมืดมนอนาคตหมดหนทาง
เป้นลูกจ้างเขาไปแต่ไร้เงิน

เมียเก็บผักหักฟืนกลืนความทุกข์
แอบปลอบปลุกลูกสี่คนทนขัดเขิน
กินน้ำพริกปลาร้าไปไม่หมางเมิน
ต้องห่างเหินจากคุณค่าวิตามิน

เสื้อผ้าเก่าเขาหนอบริจาค
ลูกก็อยากซื้อใหม่ใฝ่ถวิล
ทนเถิดลูกเพราะเรามันชาวดิน
เราจะกินอย่างเจ้านายมิได้เลย

ขอเพียงแต่ลูกพ่อก่อศักดิ์ศรี
มุ่งทำดีไว้เถิดโลกเปิดเผย
มุมานะขยันไปให้คุ้นเคย
ความชื่นเชยคงมีที่บั้นปลาย

ถึงสิ้นเดือนเหมือนสิ้นใจยังไม่จบ
ลูกอาจพบสิ่งดีดังที่หมาย
มองเห็นความผาสุกลูกสบาย
แม้พ่อตายจากเจ้าก็เบาใจ

" แก้ว กลางไพร "