วันพุธที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2557
ร่องรอยของกาลเวลา เสก โลโซ - จนถึงมวลมหาประชาชน
ทุกคนย่อมมีอดีต มีวันเวลาเดิมๆที่ผ่านมา..
ทุกวันนี้ มีหลายสิ่งหลายอย่าง ทำให้โลกนี้ ดูหมุนไวมากขึ้นกว่าเดิม..
แต่หากมีเวลาได้หยุดพัก นั่งจิบชาเย็นๆ หายใจช้าๆ และเหลียวมองดูสักนิด..
หยิบหนังสือเล่มเก่าที่เคยอ่าน..
เปิดดูรูปถ่ายเก่าๆในวันวาน ที่ผ่านมา...
ย้อนนิดไปถึงช่วงเวลาดีๆในวันวาน..
มีเรื่องราวมากมาย ที่อยากให้เกิดขึ้น และไม่อยากให้เกิด..
ถ้าเราถามตัวเอง หากย้อนเวลากลับไปอีกครั้ง ทุกคนคงอยากที่จะไปแก้ไขอดีตให้ดีกว่าที่มันเกิดขึ้น..
มีคนบอกว่า ถึงแม้จะย้อนเวลากลับไปได้จริง คุณก็จะทำอย่างนั้นแหละ
เพราะในตอนนั้น คุณก็คงไม่รู้หรอกว่า ผลที่เกิดขึ้น เมื่อเวลาผ่านไป มันจะเป็นยังไง
ไม่มีใครคาดการณ์ได้ว่า อนาคต จะเป็นอย่างนี้..
วันวาน เรายกย่อง ชื่นชม เสกโลโซ เป็นดั่งฮีโร่ชาวร็อค..
มีอัลบั้มเพลงหลายชุด เทปคาสเสตที่ซื้อไว้
มีบทเพลงฮิตติดหูที่สามารถร้องตามได้...
คอนเสิร์ตของเสก โลโซ เราก็อยากไปดู..
แต่..10ปีผ่านไป ในปี พ.ศ.2557
ทำไม ไอ้ฮีโร่ของเรา มันเหี้ยอย่างนี้วะ
ติดยา ทำร้ายลูกเมีย เถื่อน ถ่อยขนาดนี้...
...นี่ถ้ากูรู้ว่า มันจะเป็นอย่างนี้ กูไม่น่าฟังเพลงของมันเลย
ไม่น่าหลงชื่นชม ชื่นชอบเพลงของมันเลยว่ะ
มาถึงเรื่องการเมือง วันวาน ไอ้เราก็หลงชื่นชม ชื่นชอบแกนนำ ฮีโร่ที่ทำให้เราหวังว่า จะทำให้ชีวิต และอนาคตของชาติบ้านเมืองของไทย สดใส มีความยุติธรรมมากกว่านี้
เพื่อนหลายคน เลือกที่จะเป็นเสื้อแดง
หลายคน เลือกที่จะเป็นเสื้อเหลือง..
วันเวลาผ่านไป เข้าสู่การชุมนุมประท้วง มาจนถึงวันนี้ แล้วพวกเราได้อะไรล่ะ
มาจนถึงยุคของมวลมหาประชาชน ที่นำโดยแกนนำจากพรรคการเมือง..
พรรคประชาธิปัตย์...
เราได้อะไรจากการเป็นมวลมหาประชาชน
เราได้อะไรจากการออกมาชุมนุมบนท้องถนน
เราได้อะไรนอกจากการออกมาเดินขบวน ออกมาให้แกนนำถ่ายภาพ ประกาศสถิติคนที่ออกมาชุมนุม มีกี่ล้านคน
ยืนชุมนุม ยาวถึงไหนกันวะ แล้วมีภาพสวยๆหลายมุม ภาพจากโดรน
มือตบ เสื้อยืด หลากหลายรุ่น หลายเวอร์ชั่น ที่มีขายตามซุ้มต่างๆรอบๆที่ชุมนุม ในวันวาน เราต่างชื่นชมที่ได้สวมใส่
..แล้ววันนี้ล่ะ
..เสื้อมากมายเต็มตู้ เอาออกมานั่งนับดู หมดเงินไปหลายพันบาท
กูซื้อมาทำไมวะ...
เพื่อนบางคน ทำบัญชีค่าใช้จ่าย เพราะความเป็นคนรอบคอบ
กลับมาเปิดบัญชีค่าใช้จ่าย เข้าไปร่วมเป็นมวลมหาประชาชนในกทม
.. หมดเงินค่าเดินทางไปหลายหมื่นบาท...
แล้วกูได้อะไรเนี่ย มาถึงวันนี้ รู้สึกเสียดายเงินมากๆ..
กูไม่น่าไปเล้ย เงินตั้งหลายหมื่น เอามาใช้ประโยชน์อย่างอื่น ดีกว่า การซื้อเสื้อมาเข้าตู้เสื้อผ้า ...
กูไม่น่าโง่เล้ยยย...
เปิดเฟซบุค ก็ต้องเพลีย ละเหี่ยใจ เมื่อต้องมานั่งอ่านคำบ่น อ่านข้อความของคนที่รู้ทัน...
ทำไมกูช่างโง่เง่า เป็นควาย ให้แกนนำจูงจมูก ออกไปนอนกลางถนน
ออกไปเสียเงินบริจาค ทั้งๆที่วันนี้ ก็ไม่เห็นจะได้อะไรขึ้นมาสักอย่าง...
กูออกไปทำไมวะ....
นั่งคิดถึงร่องรอยของกาลเวลา เฮ้อ ไม่น่าเลยนะ
บทเพลงของฮีโร่ ที่เราหลงชื่นชอบ วันนี้ เป็นไอ้ขี้ยาคนนึง
แกนนำที่เคยศรัทธาชื่นชม วันนี้ ไปมุดหัวอยู่ที่ไหนล่ะ
..ในวัด ในพรรคการเมือง ในบ้าน อยู่อย่างสุขสบาย..
กูเป็นตัวอะไรวะเนี่ย...
นึกถึงร่องรอยของกาลเวลา จากสุข กลายเป็ทุกข์ เสียค่าโง่
พอดีกว่าว่ะ ไม่อยากคิดถึงมันอีกแล้ว
นายพอละกู สุขสว่างกลางใจใครวะ
.. อยู่กับปัจจุบัน มันก็ยังหนีอดีตไม่พ้น
เพราะผลผลิต สิ่งที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน มันก็เกิดมาจากอดีต
เสก โลโซ มันยังอยู่ ข่าวคราวที่ไม่อยากเสพ สื่อก็เอามายัดเยียดให้รับรู้...
ซาก เสื้อ นกหวีด ยังมีคนเอารูปมาให้ดู ด้วยความชื่นชม กูก็ไม่รู้ว่า เมื่อไหร่มันจะตาสว่าง ซักกะที
แกนนำบางคน ที่เปลี่ยนสี เพราะผลประโยชน์ จากที่เคยมีบทบาท บนเวทีพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย..
แล้วเปลี่ยนสีมาอยู่กับพรรคการเมือง กลายเป็นแกนนำของมวลมหาประชาชน...
นึกแล้ว กูมันโง่ที่ไปหลงคารม หลงเชื่อคนเหล่านั้น....
ร่องรอยของกาลเวลา ที่ไม่น่าจดจำ!!!
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น