สตรีไม่ได้มีไว้ให้เข้าใจ
สตรีมีไว้ให้รัก
สตรีมีไว้ให้ทนุถนอม หาก....................นางยังมีลมหายใจหรือมิใช่คนตาย
มีดบิน
ดาบเด็ดเดี่ยวภาคที่สิบสอง ตอนที่เจ็ด.......พลังดัชนีกำเนิดเทพพยากรณ์
แต้สุหลีกำลังจะก้าวเท้าเดินเข้าไปยังผู้แซ่เล็ก เพื่อกล่าวคำขอบคุณ แต่นางกลับทำเช่นนั้นไม่ได้ เพราะว่า
" ตูม "
นางกลับถูกฝ่ามือมหานิลกาฬกระแทกเข้าที่กลางหลังอย่างไม่ทันตั้งตัว
นางเซถลาเกือบตกระเบียงสำนักนางโลมออกไป เพียงแต่นางยังใช้มือรั้งราวระเบียงไว้ได้
พลังภายในระส่ำแปรปรวนไปหมด เจ็บรวดร้าวไปทั่วร่างที่สั่นสะท้านกระทั่งเข่า
แต่ที่แปลกคือใบหน้าของนางเดี๋ยวกลับเป็นเด็ก สตรีเยาว์วัย สตรีเต็มตัว แล้วเป็นหญิงชรา หมุนเวียนไปมาอยู่เช่นนั้นเกือบครึ่งชั่วยาม และนางเองก็จมไปกับอารมณ์ที่นำนางไปสู่อบาย อันมี นรก เปตร อสูรกาย เดรัจฉานภูมิ
มีควันสีแดง ดำ ม่วง ขาวกระจายออกจากร่างของนางทั่วไปหมดแล้วพุ่งตรงออกกลางศรีษะของนางอย่างรุนแรง
ร่างที่สั่นสะท้านเดี๋ยวกลายเป็นเดรัจฉาน เปตร อสูรกาย พญาไฟ สลับกันไป แต้สุหลีนางจะทนได้อีกนานสักเท่าไรกัน
จนกระทั่งกลางหน้าอกของนางเปล่งแสงสีทองลุกโชติช่วง กระแทกพลังฝ่ามือมหานิลกาฬของสตรีลึกลับที่อยู่ด้านหลังของนางที่ฟาดใส่หลุดออกไป
ร่างของแต้สุหลีลอยขึ้นกลางอากาศ แล้วแสงสีแดง ดำ ม่วง ขาวกระจายกระจายออกจากร่างแต้สุหลี สี่เส้นทาง กระแทกไปที่ใด ก็นำมาซึ่งการทำลายตามมาด้วย
" ตูม ตูม ตูม ตูม "
หรือเทพพยากรณ์ยังไม่ทันได้เกิดจะด่วนดับจากไปเสียแล้ว เพราะกรรมตัดรอน
ทันใดนั้น.........................กลับมีแสงสว่างสีเหลืองทองอร่ามเกิดขึ้นทีละเล็กละน้อยจนเป็นเงาร่างของชายผู้หนึ่ง ที่ซัดพลังดัชนีเหลืองทองออกจากปลายนิ้วชี้
พลังนั้นพรุ่งตรงไปยังกลางหน้าผากที่มีจุดสีแดงของ แต้สุหลี
" เปรี้ยง "
ร่างของ แต้สุหลีแทบจะระเบิดออกเป็ยเสี่ยงๆ สั่นสะท้านไปราวกับคนชัก
ควันสีสีแดง ดำ ม่วง ขาวกระจายออกจากร่างของ แต้สุหลี
ควันสีแดง ดำ ม่วง ขาวที่ออกจากร่างของนาง จากสีเข้มข้นไปจนจางเบาบางแล้วหายไป
ร่างที่ใกล้หมดสติและเริ่มมีสติของนางกลับคืนมา อาภรณ์ที่ขาดไหม้จากไฟหลากสีกลับมาเรียบร้อยสะอาดสะอ้านด้วยพลังดัชนีสีเหลืองทอง
จุดแดงกลางหน้าผากของนางกลับมีกรอบทองครอบอยู๋อีกชั้น ใบหน้ากลับดูอ่อนเยาว์ขึ้นกว่าสามสิบปีเหมือนอิสตรีอายุเพียงยี่สิบแปดปีสวยสดใส
เล็กสี่คิ้วยืนตะลึงในปรากฎการณ์เช่นนี้ แต่ก็มิได้ทำให้เขาหวาดหวั่นอะไร
แต้สุหลีเมื่อรู้สึกตัวดีแล้ว น้อมคารวะบุรุษเรืองแสงสีทองอร่ามทันที โดยที่ยังไม่ทราบว่ามันเป็นผู้ใดและน้อมคารวะเล็กสี่คิ้วอีกผู้หนึ่ง
แสงเหลืองทองอร่ามจางลง กลับปรากฎใบหน้าชายหนุ่มงดงาม องอาจ มาดมั่น แข็งแกร่ง ห้าวหาญเด็ดเดี่ยว ดูเปี่ยมพลังล้นเหลือ
มันกลับกลายเป็น................มุซาชิผู้พิทักษ์จักรวาล
ธรรมรักษาผู้ประพฤติธรรมให้อยู่เป็นสุข โดยธรรมสุจริต "ตดเกิดตดดับ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น