มีขอทานคนหนึ่ง อาศัยอยู่ใน
เมืองที่ใหญ่มากด้วยความที่ใน
เมือง มีขอทานอยู่มากมาย
วันๆ นึงเขาจึงแทบไม่ได้ตังค์เลย
ทั้งๆที่เขาขยันออกขอทานมาก
เทวดาตนหนึ่งที่เฝ้ามองขอทาน
คนนี้มาสักระยะนึงแล้ว จึงแปลง
ร่างเป็นคนลงมา แล้วมาหา
ขอทานคนนี้...
"ข้ามองเจ้ามานานละ เห็นว่า
ยากจนมาก แต่ก็ยังดีที่ขยัน
ทำมาหากิน ไม่ไปปล้นจี้ ขโมย
ของใคร วันนี้ข้าจะให้เงินเจ้า
10,000 บาทละกัน" เทวดาบอก
"จริงเหรอครับ ขอบคุณ
มากครับ !" ขอทานตื่นเต้น
"แต่ข้าถามนิดนึง" เทวดาว่า "เจ้าจะเอาหมื่นนึงนี่ไปทำอะไร
เหรอ ?"
"ข้าจะเอาไปซื้อโทรศัพท์ครับ
ท่าน" ขอทานตอบ
เทวดาก็ถามต่อ "ซื้อไปทำไม?"
"ข้าจะได้โทรไปถามเพื่อนๆข้าว่า
ตรงไหนขอทานแล้วได้เงินดีๆ
บ้างน่ะครับ" ขอทานตอบ
เทวดาได้ฟังคำตอบก็เริ่มตึ้บๆ
"งั้นข้าให้เจ้า 100,000 เลย !" เทวดายื่นข้อเสนอให้มากขึ้นไปอีก ขอทานก็ตอบตกลงอย่างตื่นเต้น แต่ก่อนที่เทวดาจะให้เงิน ก็ถามขอทานอีกครั้งว่า จะเอาเงินแสนนึงนี้ไปทำอะไร"ข้าจะเอาไปซื้อมอเตอร์ไซค์มาขี่ครับจะได้ไปขอทานได้ไกลขึ้นสะดวกขึ้น" เทวดาฟังเสร็จเริ่มเครียด...
"งั้นข้าให้เจ้า 10,000,000 เลยทีนี้ !!
เจ้าจะเอาไปทำอะไร !?!" เทวดาถามครั้งสุดท้าย
"โอ้ !!! ถ้าข้ามีสิบล้าน ! ....ข้าจะเอาเงินไปจ้างให้ขอทานคนอื่นมันออกไปจากเมืองให้หมดเลยครับ ! แล้วข้าจะได้เป็นขอทานแค่คนเดียวในเมืองนี้ !"
เทวดาฟังเสร็จปั๊ปก็เพลียกับคำตอบของขอทานคนนี้ แล้วก็หายวับไปไม่ปรากฏตัวอีกเลย...
แล้วเทวดาก็สรุปออกมาได้ว่า
"คนบางคน ไม่ได้จนเพราะขาดโอกาส
แต่มันจนเพราะความคิดของมันต่างหาก
มันเลยต้องจนทั้งปีทั้งชาติ"
นิทานเรื่องนี้ เปรียบเทียบให้เห็นภาพได้ชัดมาก เรื่องความจนสี่ประเภท
จนเงิน จนเวลา
หากมีโอกาสดีๆมา ยังพอแก้ไขได้
จนโอกาส
หากความคิดดี เมื่อมีโอกาสดีๆมา
ยังพอที่จะเปลี่ยนชีวิตได้
แต่หากจนความคิด ต่อให้มีโอกาสดีๆ ผ่านมาเท่าไร มันก็คงกลายเป็นแค่อากาศที่ผ่านมา แล้วก็ผ่านไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น