++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันพุธที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2557

ซากไม้



ซากไม้

มีคุณคุณยายอุบาสิกาท่านหนึ่ง เป็นโยมอุปัฏฐากภิกษุรูปหนึ่ง
เป็นเวลานานถึง 20 ปีแล้ว ทุกวันจะให้หญิงสาวผู้หนึ่งเป็นผู้นำ
ภัตตาหารไปถวาย

วันหนึ่งคุณยายสั่งหญิงสาวนั้นว่า ขณะเมื่อถวายภัตตาหารแล้ว
ให้กอดรัดภิกษุนั้นให้แน่น แล้วดูทีท่าว่าภิกษุนั้นจะเป็นอย่างไร?

หญิงสาวนั้นก็ปฏิบัติตาม เมื่อถวายเสร็จก็เข้าไปกอดรัดจริงๆ
พลางถามขึ้นว่า “เวลานี้ท่านอยากจะทำอะไรกับข้าพเจ้า?”

ภิกษุนั้นตอบว่า
“ซากไม้อิงหน้าผาอันเหน็บหนาว สามหน้าหนาวหามีความอุ่นไม่”

เมื่อกลับไปแล้วก็รายงานให้คุณยายทราบ คุณยายถอนหายใจ
แล้วพูดว่า “ยี่สิบปีมานี้ ข้าเลี้ยงชาวบ้านคนหนึ่งอย่างเสียข้าวสุก
เปล่าๆ” คุณยายเลยเลิกเป็นโยมอุปัฏฐากตั้งแต่นั้น

ดูภาพโดยรวมแล้วภิกษุรูปนั้นมีความมั่นคงไม่หวั่นไหวต่อ
กามราคะ แต่ถ้าวิเคราะห์โดยละเอียดแล้ว ท่านไม่ได้วางลง
จากความแปลกแยกระหว่างชายหญิงอย่างแท้จริง ยังยึดติด
อยู่กับกาม รูปลักษณ์ของชายและหญิง เป็นการแสดงว่า
การภานายังไม่ถึงขั้น

นิกายเซนปฏิเสธการปฏิบัติธรรมที่นิ่งเงียบเหมือนซากศพ
เหมือนท่อนไม้ แต่ต้องการสร้างให้คนมีพลังแห่งชีวิต

ท่านเว่ยหล่างเคยบอกว่า ธรรมชาติจิตของคนเรา
ความรู้สึกนึกคิด ความสำนึกเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา
ความรู้สึกและความสำนึกเป็นความแตกต่างระระหว่างคนกับ
สิ่งมีชีวิต คนไม่ใช่ต้นไม้ต้นหญ้า จะให้เหมือนกันได้อย่างไร

อนึ่งคำว่าไร้ความคิดหรือคิดแต่ไม่คิด หมายถึง
คนเราแม้ความรู้สึกนึกคิดจะเคลื่อนไหว แต่ไม่ไปแบ่งแยก
หรือยึดติด ไม่ไปแสวงหา ไม่กดข่ม หรือตั้งใจจะไปดับ

***************
ที่มา หนังสือเรื่อง คุยเรื่องที่มาและรายละเอียดของอารยธรรมเซน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น