ผู้อยู่เบื้องสูง ถ้าทำตัวให้เบา
คนข้างล่างจะไม่รู้สึกว่าหนัก
ผู้นำที่ ทำตัวมิให้หนัก
ผู้อยู่ข้างล่างก็รู้สึกว่าเบา
และยินยอมให้เป็นผู้นำ อันถาวร
ผู้ตาม
ผู้อยู่ข้างหน้า
ถ้าทำตัว ให้ประหนึ่งอยู่ข้างหลัง
ผู้ที่ตามอยู่ข้างหลัง กลับจะยินดี
และผลัก ให้เขาไปอยู่ข้างหน้า
ปิดทอง
คน ปิดทองมักเลือกปิดเศียรพระ
เพราะใจอยากให้สมองเปรื่องปราชญ์
บางคนมัก เลือกปิดหน้าพระ
เพราะใจอยากให้ใบหน้าเด่นผุดผาด
บางคนเลือกปิดหน้าอก พระ
เพราะใจอยากให้จิตใจเอิบอิ่มสดใส
คนปิดทอง...จะเลือกปิดตรงไหน
ก็ ขึ้นอยู่ที่ความอยากในจิตใจของเขา
แต่...คนปิดทองหลังพระ
แสดงถึงจิต ใจไร้กิเลสที่บริสุทธิ์สะอาด
และโลกเราทุกวันนี้
ยังขาดอยู่อีกมาก
เหล็ก
เหล็ก ชิ้นเดียวจะมีค่าสักเท่าไรเชียว
ถ้าเอาไปทำเศษเหล็ก คงมีค่าสักห้าบาท
ถ้า เอาไปทำปลายปากกาคงมีค่าห้าร้อยบาท
ถ้าเอาไปทำรูปสลักคงมีค่าห้าหมื่นบาท
ถ้า เอาไปทำยอดปราสาทคงมีค่าห้าล้านบาท
ค่าของคนเราก็เช่นเดียวเหล็ก
เมื่อ ตอนเริ่มต้นมีค่าเท่าไรเราไม่รู้
แต่อยู่ที่ว่าเราจะเอาตัวเราไปทำเศษ เหล็ก
หรือไปทำยอดปราสาท
เหนือมนุษย์
มนุษย์ ธรรมดา
มองสิ่งมหัศจรรย์ที่เห็นตรงหน้า
แล้วได้แต่ถามว่า
“เป็นไปได้อย่างไร”
มนุษย์ เหนือธรรมดา
ฝันถึงสิ่งมหัศจรรย์
ที่ไม่เห็นตรงหน้า
แล้วเฝ้าถาม ตัวเองว่า
“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้”
รวงข้าว
รวง ข้าวที่ลีบและเบา มักชูตัวสูง
แกว่งไปมาเพราะภายในกลวงไม่มีอะไร
รวง ข้าวที่หนักสุกปลั่ง
จะค้อมตัวต่ำนิ่งงดงาม
เพราะภายในหนักด้วยคุณค่า และเนื้อหา
คนเรายิ่งก้าวขึ้นสูง
ถ้าทำตัวให้ยิ่งอ่อนน้อมลงต่ำ
ก็ประดุจรวงข้าว
ที่ยิ่งหนักยิ่ง อร่ามงดงาม
ปรัชญาแห่งหู
ธรรมชาติ สร้างทุกสิ่งไว้เหมาะสม
สร้างมนุษย์ให้มีหูสองหู
ให้มีปากหนึ่งปาก
เพราะ ธรรมชาติสร้างให้มนุษย์
ฟังมากกว่าพูดหนึ่งเท่า
ถ้าธรรมชาติต้องการ ให้มนุษย์
รู้จักพูดมากกว่าฟัง
ก็คงสร้างให้มนุษย์มีปากสองปาก
หูหนึ่งหู
อนิจจา...มนุษย์เราบางคน
ชอบ ทำตัวเป็นมนุษย์ประหลาด
เหมือนมีสองปากหนึ่งหู
คือชอบพูดมากกว่าชอบ ฟัง
ความรัก
ยิ่ง หวงไว้ก็มีแต่ยิ่งหาย
ยิ่งให้เขามีแต่ยิ่งเพิ่ม
ถ้าทิ้งความรัก ถือแต่ความกล้า
ถ้าทิ้งความสมถะ ถือแต่อำนาจ
ถ้าทิ้งการอยู่ข้างหลัง ถือแต่นำหน้า
ชีวิตก็มีแต่สิ้นกับสูญ
ความรัก ความสมถะ ความถ่อมตน
ไม่ เคยปราชัยในการรบครั้งสุดท้าย
ภาษาแห่งแม่น้ำ
ถ้า แม่น้ำพูดได้
แม่น้ำจะบอกว่า วันหนึ่งฉันจะกลับมา
เพราะจากแม่น้ำไหล สู่มหาสมุทร
จากมหาสมุทรกลายเป็นเมฆ
จากเมฆกลายเป็นฝน
จากฝนกลาย เป็นต้นน้ำ
จากต้นน้ำไหลมาเป็นแม่น้ำ
วัฏจักรแห่งน้ำ
ก็เหมือนกับ ชีวิตมนุษย์
เกิด...แก่...เจ็บ...ตาย...แล้วก็เกิด
ยากจน...ร่ำรวย ...แล้วก็กลับยากจน
ไร้เกียรติ...มีเกียรติ...แล้วก็กลับไร้เกียรติ
ไร้ อำนาน...มีอำนาจ...แล้วก็กลับไร้อำนาจ
นี่คือภาษาแห่งแม่น้ำ
ความว่างเปล่า
เรา ได้ประโยชน์จากภาชนะ
ก็เพราะความว่างเปล่าตรงกลาง
เราได้ประโยชน์จาก ขันน้ำ
ก็เพราะความว่างเปล่าตรงกลาง
ในทุกความว่างเปล่า มักมีประโยชน์
ซ่อนเร้นอยู่
จิตใจที่ว่างเปล่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น