วันจันทร์ที่ 27 ธันวาคม พ.ศ. 2553
บทกวี "พ่อ-ผู้ยิ่งใหญ่" .... โดย เกศกมล เกตุภู่พงษ์ (กทม)
ลูกก่อร่างเป็นคนบนโลกนี้
ด้วยเลือดที่พ่อรักเป็นหนักหนา
พ่อถนอมกล่อมเห่ทุกเวลา
มิให้ภัยใดมาชายคาเรือน
เหมือนพ่อนกคาบเหยื่อมาเผื่อป้อน
ห่วงอาทรจริงใจหาใครเหมือน
พ่ออดอยากท้องกิ่วโหยหิวเยือน
สำนึกเตือนต้องให้ลูกได้กิน
เมื่อแดดออกลูกอ่อน กลัวร้อนผิว
ลมหนาวพลิ้วหวั่นไหวห่วงไปสิ้น
เฝ้าพัดวีระวังทั้งยุงริ้น
ลูกเดินดินเกรงหนามจะตำแทง
ลูกเจ็บไข้ได้พ่อหาหมอช่วย
พ่อแทบป่วยแทนลูกด้วยทุกข์แฝง
จะดึกดื่นหนาวร้อนนอนระแวง
จนเรี่ยวแรงพ่อล้าชราลง
พ่อเลี้ยงลูกอบรมบ่มนิสัย
ชี้ถูกผิดสิ่งใดไม่ลืมหลง
หวังให้ลูกเข้มแข็งแกร่งมั่นคง
รู้ดำรงชีพตนให้พ้นภัย
ลูกเติบใหญ่ได้ดีพ่อมีสุข
ลูกมีทุกข์พ่อทุกข์หมองหม่นไหม้
ทั้งเรือนร่างชีวิตและจิตใจ
พ่อคือพรหมผู้ให้ทุกสิ่งเรา
พฤษภาคม 2534
โดย เกศกมล เกตุภู่พงษ์ (กทม)
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น