ทะเล

โครมครามโครมครืนส่งฟองขาว
ส่งข่าวถึงใครที่ไหนนั่น
ร้อนหนาวสิ่งใดแค่ไหนกัน
มีข้อข้องสำคัญประการใด

กี่ร้อยกี่ล้านกี่ปีล่วง
มีเรื่องร้ายใหญ่หลวงฤาไฉน
ซัดหาดกรูเกรียวเหมือนเกรี้ยวใคร
ซัดหินเหมือนจะให้ทลายลง

บางคราวบางคราเหมือนบ้าคลั่ง
เหมือนบางครั้งโศกกำสรวลคร่ำครวญส่ง
หรืออาวรณ์คืนวันหวั่นพะวง
มิอาจปลงปลดเปลื้องในเรื่องร้อน

ใครหรือรับข่าวของขาวฟองคลื่น
ที่ผ่านวันผ่านคืนมิพักผ่อน
มีใครไหมห่วงหาเอื้ออาทร
มิตัดรอนเรื่องราวที่กล่าวความ

เวิ้งว้างกว้างสิบตลอดโลก
วิปโยคโศกใดมีใครถาม
มีบางคราวกร้าวลุกขึ้นคุกคาม
เหมือนวู่วามใครเขาจะเข้าใจ

มีเสียงเพียงคลื่นไม่เคยขาด
สะอึกสะอื้นซบหาดเหมือนร่ำไห้
หัวเราะได้ปรีดาในคราใด
สุดแต่ใครมีปัญญาจะมามอง

หรือบ่อยคราวเศร้าศัลย์ร้าวรันทด
แต่ภาพที่ปรากฏสยดสยอง
ดังวิญญาณเพชญฆาตอำนาจครอง
ทำให้หมองใจหมางเขาครางแครง

ลึกลับซ่อนเร้นให้เล่าขาน
เป็นตำนานโหดร้ายมาหลายแห่ง
ชวนให้ขามในขลาดหวาดระแวง
ว่าร้ายแรงทุกเวลาเรื่องอารมณ์

เปลี่ยนสีเปลี่ยนสายสลับสี
ทุกเวลานาทีไม่เสร็จสม
เช่นนี้เช่นนั้นมานานนม
สุดแต่คมคำใครจะไขความ

ไม่มีคำตอบใดที่ถูกต้อง
ใครต่อใครย่อมข้องทุกคำถาม
คือกระแสสินธุ์เค็มสีเข้มคราม
ท่ามกลางเลวและทรามที่รายล้อม

"วาณิช จรุงกิจอนันต์ "