++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันเสาร์ที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2548

หักมุมมัดยิ้ม

รับจดหมายดีใจเหมือนได้แก้ว
บอกมีงานใหญ่อีกแล้วรีบกลับ บ้าน
ถึงลพบุรีตรงรี่ไปที่งาน
แย่งอาหารที่เขาโละโต๊ะจีนลิง

ซัดเซพเนจร

เจ็บแปลบแสบปวด ร้าว
เจ็บราวใจจะสิ้นชีวินสลาย
เจ็บอกเจ็บใจเจียนจะตาย
หมอใจร้ายใส่ถุงยางแทนซิลิโคน

แองเจลล่า

ฉันเจ็บช้ำเจ็บปวดมาหลายครั้ง
แต่ก็ยังทนได้ไม่เคยบ่น
แม้ใครมาว่าฉันนั้นแปลกคน
ยอมเจ็บทนได้ทุกเรื่องว่าเฉย ชา

แต่ตอนนี้ฉันร้องไปแปดบ้าน
เสียงร้าวรานจนคนพากังขา
ครั้นพอเห็นก็พากันโบกมือลา
ที่แท้หนาฉันปวดร้าวจาก เล็บขบ

อุ๊กอิ๊กจอมกวน

โอ๊ยร้อนนกชักทนไม่ไหวแล้ว
แอร์ก็แผ่วไร้ลมตรมหนักหนา
เหงื่อไคลย้อยชุ่ม ตัวทั่วกายา
จะเปลื้องผ้าก็อายเขาคนข้างเคียง

จำต้องออกจากบ้านจะดีกว่า
หอบเสื้อผ้าพร้อมพรั่งทั้งเครื่องเสียง
บัตร เครดิตกระเป๋าตังค์ที่หัวเตียง
ต้องลำเลียงเพราะไฟไหม้บ้านเรา

เสือจ่อย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น