กระดึงดัง

กระดึงดังกังสดาลหวานสดับ
ระเรื่อยรับลมเรียงเสียงแว่วหวาน
เหมือนผ่านหวิวหวิวไหวไปวันวาน
แต่หากนับก็นานอยู่ไม่น้อย

ดังกระดึงรึงใจไหวสะท้าน
คุ้นเสียงขานเคยดังบางครั้งค่อย
คราวลำเค็ญขมขื่นบางคืนคอย
รอวันลอยร่างถึงกระดึงดัง

เสียงกระดึงดังไกลในทุ่งกว้าง
ทุ่งที่ร้างและไร้สิ่งใดหวัง
เสียงกระดึงล่องฟ้านั้นน่าฟัง
ถ้าหากยังรอยยิ้มและอิ่มท้อง

เป็นคำหวานขานเรื่องอยู่เนืองนิจ
ถึงชีวิตยาจกกล่าวยกย่อง
พลิกแผ่นดินถิ่นไทยให้เป็นทอง
ด้วยค่าของแรงงานและการนา

กระดึงยังกังวานอยู่หวานไหว
แต่จะดังเพียงใดก็ไร้ค่า
อาลัยรักทุ่งร้างที่ห่างมา
คราวหันหลังจากลาพะว้าพะวัง

กาลครั้งหนึ่งกระดึงดังยังจำได้
วังเวงในใจหวานทวนความหลัง
เสียงเครื่องจักรอื้ออึงอยู่กึงกัง
ดับเสียงดังแห่งกระดึงครั้งหนึ่งนั้น

"วาณิช จรุงกิจอนันต์ "