ดวงดาวสุดท้าย

ข้าขอถามความจริงสิ่งใดลวง
ข้าอยู่ในห้วงแห่งสับสน
ความรู้สึกลึกๆท้อและทุกข์ทน
อับจนทุรนทุรายไร้หนทาง
ฟ้าจะมืดสนิทอีกนานไหม
นานเท่าไรฟ้าจึงจะใกล้สาง
ขอเพียงเห็นแสงสว่างอย่างเรื่อราง
หนาวน้ำค้างอย่างไรใจจะคอย
แหงนมองฟ้าแววตาดั่งคนขลาด
ดาวดื่นดาษในคืนดีกยังเคลื่อนคล้อย
เมฆดำบังหลบกลบดาวลอย
แสงดาวน้อยค่อยลับหายในราตรี
ข้าขอถามฤาแผ่นดินสิ้นกรุณา
ฟ้าไร้ตาสรรค์ไร้ใจทุกที่
ตะเกียกตะกายทำร้ายแต่คนดี
หรือฟ้านี้ดินนี้ไม่มีตา
อาจเป็นตัวข้าที่วิปริต
คนดีคือผิดคิดชั่วช้า
ข้านี้ช่างโง่เขลาเบาปัญญา
อวิชชาครอบงำจนงมงาย
แหงนหน้ามองฟ้าไร้ปราณี
คนดีมีแต่ความแพ้พ่าย
ฟ้าหม่นหมองต้องแสงดาราราย
ดาวดวงสุดท้ายอับแสงอ่อนแรงลง

เสาวรี