นิ่งเสียเถิดน้องอย่าร้องไห้
เราสู้เขาไม่ได้ไอ้น้องเอ๋ย
อย่าโทษเขาโทษใครที่ไหนเลย
ตกให้เคยตกเข้าไว้ตกให้คุ้น
ก็ตกงานตามประสาชะตาตก
เรายาจกไม่มีใครที่ไหนหนุน
เหมือนมีบาปที่ไม่มีใบบุญ
ไม่มีทุนมีทองไว้รองรัง
จะสอบแข่งแย่งใครที่ไหนเล่า
สู้กับเขาไปกี่ที่ไม่มีหวัง
เสียเวลาเสียถุงสะตุ้งสตังค์
เสียกำลังใจหดระทดท้อ
ราชการงานหลวงขอท้วงนิด
อยากให้คิดไตร่ตรองเป็นสองต่อ
ต่อที่หนึ่งเงินเขาให้มันไม่พอ
ต่อที่สองมันชะลอชีวิตเรา
อย่าไปหวังตั้งใจอะไรมาก
คิดแต่อยากงานสบายกว่าใครเขา
ที่ใดดักดานกับงานเบา
แน่นอนว่ากระเป๋าต้องเบาตาม
โลกนี้มีงานอีกบานเบอะ
อย่าเซื่องเซอะจอมจ๋องทำมองข้าม
มีมือถ้ามีมาพยายาม
คงแบกหามได้ดีถ้ามีใจ
ราชการงานครูไอ้หนูเอ๋ย
สิบปีผ่านเลยแล้วอยู่ไหน
ก็อยู่หน้ากระดานดำมันร่ำไป
อยู่ไปหาหอกอะไรก็ไม่รู้
ไม่ต้องห่วงเด็กไทยจะโง่เง่า
คนที่เขาเป็นครูดีก็มีอยู่
โลกมิเคยแร้นแค้นขาดแคลนครู
อย่าไปทู่ซี้สอบให้บอบช้ำ
ที่เรียนรู้ศึกษามาหลากหลาย
จงขวนขวายคิดเอาทุกเช้าค่ำ
ชีวิตนี้มีอะไรจะให้ทำ
แล้วจับจำใสใจทำให้เป็น
มีสติมีใจมีตาจ้อง
รักดีมีสมองก็มองเห็น
ชีวิตคนถ้ากลัวคำว่าลำเค็ญ
ถ้าหากมัวกลัวเข็ญอย่าเป็นคนอันการรับราชการงานทั้งหลาย
มิได้หมายว่าดีเด่นจะเป็นผล
ราชการงานสบายเป็นนายคน
แต่มีใครตั้งต้นเป็นคนนาย
เชิญไอ้น้องมองประมวลให้ถ้วนถี่
ชีวิตมีทางมากอยู่หลากหลาย
มุ่งจะด้นทางเดี่ยวอยู่เดียวดาย
เดี๋ยวจะตายไม่รู้ตนรู้หนทางเกียรติถ้ามีเพราะเขาเอามาให้
กินไม่ได้ดอกน้องท้องยังว่าง
หวังให้เกียรติทิ้งท้องให้ร้องคราง
มีใครบ้างหิวทนให้ตนตาย
ราชการงานดีและมีเกียรติ
แต่คนเหยียดน้องก็รู้มีอยู่หลาย
เพียงเพราะคุ้นค่านิยมอันงมงาย
หวังสบายบุญพาพระยาเลี้ยงก็พระยาสมัยใหม่ล้วนไส้แห้ง
มีแต่แรงมีแต่หลงเที่ยวส่งเสียง
พอเห็นเขาพ่อค้าเข้ามาเคียง
พระยาเลี่ยงพระยาหลบสงบงัน
ลองตั้งต้นหนใหม่เถอะไอ้น้อง
เปิดตามองโลกไว้อย่าไหวหวั่น
เมื่อเข้าซอยเข้าซอกเข้าตรอกตัน
ก็เพียงหันหลังให้ตรอกกลับออกมาหนทางกว้างไกลไม่รู้จบ
หากล้มลงเป็นศพค่อยมาว่า
อย่าถดถอยย่อท้ออย่ารอรา
ทางมีทอดอยู่ข้างหน้าเร่งหาเอย
วาณิช จรุงกิจอนันต์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น