ถึงเวลาต้องไป..
ดีใจที่ได้เจอ..
ถึงเวลาแล้วเออ..
ก็ต้องไป ตามเส้นทาง..
โอ้แมลงที่เล่นแสงไฟ..
แอบรักใครเจ้ารู้หรือยัง..
หวังว่าคำที่พูดคุย..
ได้ร้องเพลงให้กันฟัง..
คือปลอบโยนผู้ คนที่ยัง..
..มีเรื่องราวที่ร้านราน..
ให้ผ่อนคลายแม้เพียงชั่วคราว
คือคุณค่าของคำขับขาน
ที่กลั่นกรองให้กันและกัน
สุบสดใส ไหลนองหน้า
มีอันใดล่วง เกิน
ก็ขออภัยไม่เจตนา
นึกเสียว่า...
ถูกทิ่มตำจากหนามกุหลาบ....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น